Raphael Kühner, Bernhard Gerth, Ausführliche Grammatik der griechischen Sprache
Ildar Ibraguimov, Ed.

Die vergleichenden Adverbialsätze der Beschaffenheit werden eingeleitet durch die relativen Konjunktionen: ὡς, ὥσπερ, ὅπως, ὥστε ep. poet., auch b. Hdt., ἅτε poet. (aber nicht b. Hom. u. Hesiod) u. b. Hdt., ἠΰτε ep., ευτε nur Γ, 10 und Τ, 386, oft aber bei Quintus Smyrnaeus, wie, sowie; diesen entsprechen oft im Hauptsatze als Korrelate die Demonstrative: οὕτως, ὧδε, ὥς ep., selt. pros., § 179, A. 5, τώς ep. poet. § 179, A. 2, τοίως spät. ep., αυτως und ὡσαύτως ep., welche gewöhnlich die erste Stelle des Satzes einnehmen, zuweilen jedoch auch anderen Wörtern nachgesetzt werden, z. B. P. Phaedr. 230d ὥσπερ οἱ τὰ πεινῶντα θρέμματα θαλλὸν ἤ τινα καρπὸν προσείοντες ἄγουσι, σὺ ἐμοὶ λόγους οὕτω προτείνων ἐν βιβλίοις τὴν Ἀττικὴν φαίνει περιάξειν, ubi v. Stallb.

Der Gebrauch der Modi in diesen Adverbialsätzen stimmt mit dem in den Adjektivsätzen (§ 558 ff.) überein. *d, 37 ἔρξον, ὅπως ἐθέλεις, wie du willst. *b, 139 ἀλλ᾽ ἄγεθ̓, ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα πάντες, | φεύγωμεν . . ἐς πατρίδα γαῖαν, wie ich vorschlagen werde; ebenso Ι, 26. 704 u. s. w. Der Konjunktiv und Optativ oft von der unbestimmten Frequenz (§§ 399, 2 u. 559 f.). *u, 243 Ζεὺς δ̓ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε, | ὅππως κεν ἐθέλῃσιν, wie er jedesmal will, wie nur immer. α, 349 (Ζεὺς) δίδωσιν ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ. Dem. 18.192 τὸ πέρας, ὡς ἂν ὁ δαίμων βουληθῇ, πάντων γίγνεται. Hdt. 1.29 ἀπικνέονται ἐς Σάρδις . . σοφισταί, οἳ τοῦτον τὸν χρόνον ἐτύγχανον ἐόντες, ὡς ἕκαστος αὐτῶν ἀπικνέοιτο, wie ein jeder kommen mochte (§ 560, 1). Th. 1.22 οὐ ταὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν ἔλεγον, ἀλλ᾽ ὡς ἑκατέρων τις εὐνοίας ἢ μνήμης ἔχοι. 4, 4 ξυνετίθεσαν, ὡς ἕκαστόν τι ξυμβαίνοι (= ξυναρμόζοι). X. H. 3.1.14 αὐτῆς . . ἀσπαζομένης (τὸν Μειδίαν), ὥσπερ ἂν γυνὴ γαμβρὸν ἀσπάζοιτο (§ 560, 6). Cy. 5. 4, 44 προσάγουσι μὲν γὰρ πάντες οὕτω ταξάμενοι, ὡς ἂν ἄριστοι εἶεν μάχεσθαι. Vgl. 7. 5, 58 ibiq. Born. P. Phaedr. 230b καὶ ὡς (wie) ἀκμὴν ἔχει τῆς ἄνθης (ὁ ἄγνος), ὡς ἂν εὐωδέστατον παρέχοι τὸν τόπον, ubi v. Stallb. Dem. 6.11 ἔστι μείζω τἀκείνων ἔργα, ἢ ὡς τῷ λόγῳ τις ἂν εἴποι. Ps. Dem. 13.4 ἢ ὅπως ἄν τις ὀνομάσαι τοῦτο. Dem. 40.45 ὥσπερ αὐτοὶ οὐκ ἂν ἀξιώσαιτε κακῶς ἀκούειν ὑπὸ τῶν ὑμετέρων παίδων, οὕτω μηδὲ τούτῳ ἐπιτρέπετε περὶ τοῦ πατρὸς βλασφημεῖν. X. C. 1.4.14 ἄφες (permitte) τοὺς κατ᾽ ἐμὲ πάντας διαγωνίζεσθαι, ὅπως ἕκαστος κράτιστα δύναιτο, ohne ἄν nach § 560, 4. Vgl. S. OR. 979. Endlich nach § 558, 9: Antiph. 6.11 (τὸν χορὸν συνέλεξα), ὥσπερ ἂν ἥδιστα καὶ ἐπιτηδειότατα ἀμφοτέροις ἐγίγνετο, wie es . . geschehen konnte. Isae. fr. 22, 2 ὡς οὐκ ἂν ἐβουλόμην. Dem. 45.19 διαθήκας ἐμαρτύρησαν, ὡς ἂν μάλισθ᾽ οἱ δικασταὶ ταύτην τὴν διαθήκην ἐπίστευσαν τοῦ πατρὸς εἶναι. X. A. 1.5.8 εἰσπηδήσαντες . . θᾶττον ἢ ὥς τις ἂν ᾤετο. Andoc. 1.24 ὥσπερ οὖν, εἰ ἀληθῆ ἦν ταῦτα, ἅ μου κατηγόρησαν, ἐμοὶ ἂν ὠργίζεσθε . ., οὕτως ἀξιῶ κτλ. Dem. 23.99 ὥσπερ γάρ, εἴ τις ἐκείνων ἥλω, σὺ τάδ᾽ οὐκ ἂν ἔγραψας (diesen Antrag gestellt hättest), οὕτως, ἐὰν σὺ νῦν ἁλῷς, ἄλλος οὐ γράψει.(Smyth 2466)

Anmerk. Über die Zeitformen und Modi der Homerischen Gleichnisse s. § 399, A. 1.