Salvete, o nemorum castae undarumque puellae,
Naiades Nymphae, Nymphae et Hamadryades,
Tuque pater Sylvane, Deus pecudumque boumque,
Salvete et vos, o Capripedes Satyri:
5Me iuvat umbriferis vestris recubare sub antris,
Ducere et in vestris fontibus usque dies.
Vos mi invisae urbes, vos et tecta ampla, valete,
Et vos magnorum templa superba Deum,
Hic ego sylvicolis dicam solemnia semper
10Verba Deis, propriis sacra ferens manibus.
Spicea iam prima pendebit messe corolla,
Flava Ceres, templis munera digna tuis;
At tu, Bacche, feres lecta de vite racemos,
E quibus emanant nectarei latices:
15His ego te redimiam frondenti palmite sertis,
His tu, sancte pater, tempora vincta geres.
Teque, o magna Pales, spumantia pocula lacte
Dulcia dona tuo nomine fusa manent.
Ast alii quibus alta habitare palatia curae est,
20Et vestes molli poscere ab usque Tyro,
Caelicolis properent tauros mactare superbos,
Et magnis aris munera magna ferant.
Illi etiam studeant auras captare profani
Vulgi principibus et placuisse viris;
25Certent ingenio, contendant nobilitate,
Et magnis opibus bella cruenta gerant;
In thalamis auro stratis ostroque rubenti,
Inque toris niveis, textilibusque cubent.
Sat mihi, cum rapido depascitur arva calore
30Syrius arbustis noxius atque ovibus,
Propter aquae rivum molli requiescere in herba
Et dulces somnos fonte innante sequi.
Si tellus fuerit rigidis conspersa pruinis,
Concrescetque omnis fontibus unda gelu,
35Tunc ego pauperibus vitam traducere tectis
Atque humiles possem, quaeso, habitare casas.
Agrestes epulae mihi mensa suppeditentur,
Parvus et exiguo luceat igne focus;
Adsint castaneae, sit mollis copia lactis,
40Dulcia nec desint tempore vina suo.
Haec mihi contingant; sit iam ditissimus ille
Qui subeat uno mille pericla die,
Qui pendens animi semper noctesque diesque,
Anxius incertis sollicitusque bonis
45Assiduo parcus studio cumulare laboret
Quas haeres fundat luxuriosus opes.
Nos docuit parvo rerum Natura Creatrix
Et sine continuo vivere posse metu.
Aurea si ditum non fulgent pocula nobis,
50An non sat vitro posse levare sitim?
Quod si etiam nullus crateris iam foret usus
Natura effossas condidit ipsa manus.
Foelices olim Saturno Rege creati,
Omnia namque illis terra benigna dabat.
55O, utinam nobis etas nunc illa rediret,
Priscaque cum veteri simplicitate fides,
Non essent caedes, non horrida bella nec enses,
Nec tanta imperii dira cupido foret;
Florerent terris castae dulcesque Camenae,
60Floreretque sua Phoebus Apollo lyra:
Cuius ego ingressus nunc primum templa sacerdos
Securus ruri rustica dona cano.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
elegia ad nymphas (Rossana Sodano, 2000).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.