... ηιθυταυ ι ... τὰ τὸν ι ... αν. τὴν ... ε̣νο̣ρ̣ ... οι ι ... ὸ ... καὶ τόδε ε ι ... ε ... τοῦ θυμιατηρίου ` ... κ̣αὶ̣ ἐ ι τοῦ ῾ λἰβανωτοῦ, ι τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις ι εὐξ̣άμενος, ἐπισπείσας ι τοῦ οἴνου καὶ δοὺς κατὰ ι τὸ νόμιμον τὸ ἐπιχώριον τὸ ` λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ ι διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ ι τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾁσας τὸν ποιηθέντα ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε: [p. 272]
καὶ ἀσπασάμενος ἡμᾶς φιλοφρόνως ... ἀπομάττοντας ... ς35 ... οἴδασιν οἱ παλαιοί. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῆ λέγει οὕτως:
Ὑγέεια, πρεσβίστα μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ
λειπόμενον βιοτᾶς, σὺ δέ μοι πρόφρων σύνοικος
εἴης:: εἰ γάρ τις ἢ πλούτου χάρις ἢ τεκέων
ἢ τᾶς ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς ἢ πόθων,
οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν θηρεύομεν,
ἢ εἴ τις ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων
ἀμπνοὰ πέφανται,
μετὰ σεῖο, μάκαιρ᾽ Ὑγίεια,7
τέθαλε πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων ὀάροις
σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις εὐδαίμων ἔφυ.
ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν Πλάτωνα οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν [p. 274] δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον
κρεανομοῦμαι καὶ τὸν ἐκ Τυρρηνίας
οἶνον σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν ἐπίσταμαι.
τί κάλλιον ἀρχομένοισιν
ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ ποθεινότατον;
