πόλλ᾽, ὦ τέκνον, σφάλλουσιν ἀνθρώπους θεοἲ.καὶ πάλιν [p. 48]
1 τὸ ῥᾷστον εἶπας, αἰτιάσασθαι θεούς
χρυσοῦ σε πλήθει, τούσδε δ᾽ οὐ χαίρειν χρεώνκαὶ
σκαιὸν τὸ 2 πλουτεῖν κἄλλο μηδὲν εἰδέναι
τί δῆτα θύειν 3 δεῖ σε κατθανούμενον 4τὰ γὰρ τοιαῦτα τὰς λύσεις ἔχει προδήλους, ἄν, ὥσπερ εἴρηται, πρὸς τὰ βελτίονα τῇ κρίσει τοὺς νέους κατευθύνωμεν. ὅσα δ᾽ εἴρηται μὲν ἀτόπως
ἄμεινον: οὐδεὶς κάματος εὐσεβεῖν θεούς.