συνέσεως κηδομένης ὁ λόγος ἔστω μεστός, ἐπὶ τῷ καλῷ τὸ κεχαρισμένον ἔχων καὶ ἀγωγὸν ἔκ τε σεμνῶν ὀνομάτων καὶ νοημάτων ἰδίων 1 καὶ πιθανῶν. δέχεται δ᾽ ὁ πολιτικὸς λόγος δικανικοῦ 2 μᾶλλον καὶ γνωμολογίας καὶ ἱστορίας καὶ μύθους καὶ μεταφοράς, αἷς μάλιστα κινοῦσιν οἱ χρώμενοι μετρίως καὶ κατὰ καιρόν: ὡς ὁ εἰπὼν ‘μὴ ποιήσητε ἑτερόφθαλμον τὴν Ἑλλάδα’ 3 καὶ Δημάδης 4 τὰ ναυάγια λέγων πολιτεύεσθαι τῆς πόλεως, καὶ Ἀρχίλοχος [p. 73]
μηδ᾽ ὁ Ταντάλου λίθοςκαὶ Περικλῆς τὴν λήμην τοῦ Πειραιῶς ἀφελεῖν 6 κελεύων: καὶ Φωκίων ἐπὶ τῆς Λεωσθένους νίκης 7
5 τῆσδ᾽ ὑπὲρ νήσου κρεμάσθω