Euripides, Helen
Gilbert Murray, Ed.

Θεοκλύμενος

1165ὦ χαῖρε, πατρὸς μνῆμ᾽: ἐπ᾽ ἐξόδοισι γὰρ
ἔθαψα, Πρωτεῦ, σ᾽ ἕνεκ᾽ ἐμῆς προσρήσεως:
ἀεὶ δέ σ᾽ ἐξιών τε κἀσιὼν δόμους
Θεοκλύμενος παῖς ὅδε προσεννέπει, πάτερ.
ὑμεῖς μὲν οὖν κύνας τε καὶ θηρῶν βρόχους,
1170δμῶες, κομίζετ᾽ ἐς δόμους τυραννικούς:
ἐγὼ δ᾽ ἐμαυτὸν πόλλ᾽ ἐλοιδόρησα δή:
οὐ γάρ τι θανάτῳ τοὺς κακοὺς κολάζομεν;
καὶ νῦν πέπυσμαι φανερὸν Ἑλλήνων τινὰ
ἐς γῆν ἀφῖχθαι καὶ λεληθέναι σκοπούς,
1175ἤτοι κατόπτην ἢ κλοπαῖς θηρώμενον
Ἑλένην: θανεῖται δ᾽, ἤν γε δὴ ληφθῇ μόνον.
ἔα:
ἀλλ᾽, ὡς ἔοικε, πάντα διαπεπραγμένα
ηὕρηκα: τύμβου γὰρ κενὰς λιποῦσ᾽ ἕδρας
ἡ Τυνδαρὶς παῖς ἐκπεπόρθμευται χθονός.
1180ὠή, χαλᾶτε κλῇθρα: λύεθ᾽ ἱππικὰ
φάτνης, ὀπαδοί, κἀκκομίζεθ᾽ ἅρματα,
ὡς ἂν πόνου γ᾽ ἕκατι μὴ λάθῃ με γῆς
τῆσδ᾽ ἐκκομισθεῖσ᾽ ἄλοχος, ἧς ἐφίεμαι. —

ἐπίσχετ᾽: εἰσορῶ γὰρ οὓς διώκομεν
1185παρόντας ἐν δόμοισι κοὐ πεφευγότας.

αὕτη, τί πέπλους μέλανας ἐξήψω χροὸς
λευκῶν ἀμείψασ᾽ ἔκ τε κρατὸς εὐγενοῦς
κόμας σίδηρον ἐμβαλοῦσ᾽ ἀπέθρισας
χλωροῖς τε τέγγεις δάκρυσι σὴν παρηίδα
1190κλαίουσα; πότερον ἐννύχοις πεπεισμένη
στένεις ὀνείροις, ἢ φάτιν τιν᾽ οἴκοθεν
κλύουσα λύπῃ σὰς διέφθαρσαι φρένας;

Ἑλένη

ὦ δέσποτ᾽ — ἤδη γὰρ τόδ᾽ ὀνομάζω σ᾽ ἔπος —
ὄλωλα: φροῦδα τἀμὰ κοὐδέν εἰμ᾽ ἔτι.

Θεοκλύμενος

1195ἐν τῷ δὲ κεῖσαι συμφορᾶς; τίς ἡ τύχη;

Ἑλένη

Μενέλαος — οἴμοι, πῶς φράσω; — τέθνηκέ μοι.

Θεοκλύμενος

οὐδέν τι χαίρω σοῖς λόγοις, τὰ δ᾽ εὐτυχῶ.
πῶς δ᾽ οἶσθα; μῶν σοι Θεονόη λέγει τάδε;

Ἑλένη

κείνη τε φησὶν ὅ τε παρὼν ὅτ᾽ ὤλλυτο.

Θεοκλύμενος

1200ἥκει γὰρ ὅστις καὶ τάδ᾽ ἀγγέλλει σαφῆ;

Ἑλένη

ἥκει: μόλοι γὰρ οἷ σφ᾽ ἐγὼ χρῄζω μολεῖν.

Θεοκλύμενος

τίς ἐστι; ποῦ 'στιν; ἵνα σαφέστερον μάθω.

Ἑλένη

ὅδ᾽ ὃς κάθηται τῷδ᾽ ὑποπτήξας τάφῳ.

Θεοκλύμενος

Ἄπολλον, ὡς ἐσθῆτι δυσμόρφῳ πρέπει.

Ἑλένη

1205οἴμοι, δοκῶ μὲν κἀμὸν ὧδ᾽ ἔχειν πόσιν.