[265ε]
ἄνευ τῶν παρ᾽ ἡμῶν λόγων αὐτὴ πρόσεισιν ἐφ᾽ ἅπερ νῦν ἕλκεσθαι φῄς, ἐάσω: χρόνος γὰρ ἐκ περιττοῦ γίγνοιτ᾽ ἄν. ἀλλὰ θήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιεῖσθαι θείᾳ τέχνῃ, τὰ δ᾽ ἐκ τούτων ὑπ᾽ ἀνθρώπων συνιστάμενα ἀνθρωπίνῃ, καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον δύο ποιητικῆς γένη, τὸ μὲν ἀνθρώπινον εἶναι, τὸ δὲ θεῖον.Θεαίτητος
ὀρθῶς.Ξένος
τέμνε δὴ δυοῖν οὔσαιν δίχα ἑκατέραν αὖθις.Θεαίτητος
πῶς;
ὀρθῶς.Ξένος
τέμνε δὴ δυοῖν οὔσαιν δίχα ἑκατέραν αὖθις.Θεαίτητος
πῶς;