[101]
his lacrimis non commovetur1 Milo—est quodam incredibili
robore animi—exsilium ibi esse putat ubi virtuti
non sit locus; mortem naturae finem esse, non poenam.
sit2 hic ea mente qua natus est: quid? vos, iudices, quo
tandem eritis animo3? memoriam Milonis retinebitis, ipsum
eicietis? et erit dignior locus ullus in terris4 qui hanc
virtutem excipiat quam hic qui procreavit? vos5, vos appello,
fortissimi viri, qui multum pro re publica sanguinem6
effudistis; vos, inquam, in civis7 invicti periculo appello8, centuriones,
vosque, milites: vobis non modo inspectantibus
sed etiam armatis et huic iudicio praesidentibus haec tanta
virtus ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?
O me miserum, o me infelicem!
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.