Marsyas. Pelops.
Sic ubi nescio quis Lycia de gente virorumrettulit exitium, satyri reminiscitur alter,
quem Tritoniaca Latous harundine victum
385adfecit poena. “Quid me mihi detrahis?” inquit:
“a piget a non est” clamabat “tibia tanti.”
Clamanti cutis est summos direpta per artus,
nec quicquam nisi vulnus erat; cruor undique manat,
detectique patent nervi, trepidaeque sine ulla
390pelle micant venae; salientia viscera posses
et perlucentes numerare in pectore fibras.
Illum ruricolae, silvarum numina, fauni
et satyri fratres et tunc quoque carus Olympus
et nymphae flerunt, et quisquis montibus illis
395lanigerosque greges armentaque bucera pavit.
Fertilis inmaduit madefactaque terra caducas
concepit lacrimas ac venis perbibit imis;
quas ubi fecit aquam, vacuas emisit in auras.
Inde petens rapidum ripis declivibus aequor
400Marsya nomen habet, Phrygiae liquidissimus amnis.
Talibus extemplo redit ad praesentia dictis
vulgus et exstinctum cum stirpe Amphiona luget.
Mater in invidia est.
PELOPS
Hanc tunc quoque dicitur unusflesse Pelops, umeroque, suas a pectore postquam
405deduxit vestes ebur ostendisse sinistro.
Concolor hic umerus nascendi tempore dextro
corporeusque fuit: manibus mox caesa paternis
membra ferunt iunxisse deos; aliisque repertis,
qui locus est iuguli medius summique lacerti,
410defuit. Impositum est non comparentis in usum
partis ebur, factoque Pelops fuit integer illo.