Pliny the Elder, Naturalis Historia
Karl Friedrich Theodor Mayhoff, Ed.

reddatur et corvis sua gratia, indignatione quoque populi romani testata, non solum conscientia. tiberio principe ex fetu supra castorum aedem genito pullus in adpositam sutrinam devolavit, etiam religione commendatus officinae domino. is mature sermoni adsuefactus, omnibus matutinis evolans in rostra in forum versus, tiberium, dein germanicum et drusum caesares nominatim, mox transeuntem populum romanum salutabat, postea ad tabernam remeans, plurium annorum adsiduo officio mirus. hunc sive aemulatione vicinitatis manceps proximae sutrinae sive iracundia subita, ut voluit videri, excrementis eius posita calceis macula, exanimavit, tanta plebei consternatione, ut primo pulsus ex ea regione, mox interemptus sit funusque aliti innumeris celebratum exequiis, constratum lectum super aethiopum duorum umeros, praecedente tibicine et coronis omnium generum ad rogum usque, qui constructus dextra viae appiae ad secundum lapidem in campo rediculi appellato fuit. adeo satis iusta causa populo romano visa est exequiarum ingenium avis aut supplicii de cive romano in ea urbe, in qua multorum principum nemo deduxerat funus, scipionis vero aemiliani post carthaginem numantiamque deletas ab eo nemo vindicaverat mortem. hoc gestum m. servilio c. cestio cos. a. d. v kal. apriles. nunc quoque erat in urbe roma, haec prodente me, equitis romani cornix e baetica primum colore mira admodum nigro, dein plura contexta verba exprimens et alia atque alia crebro addiscens. nec non et recens fama crateri monocerotis cognomine in erizena regione asiae corvorum opera venantis eo quod devehebat in silvas eos insidentes corniculo umerisque; illi vestigabant agebantque eo perducta consuetudine, ut exeuntem sic comitarentur et feri. tradendum putavere memoriae quidam, visum per sitim lapides congerentem in situlam monimenti, in qua pluvia aqua durabat, sed quae attingi non posset; ita descendere paventem expressisse tali congerie quantum poturo sufficeret.