Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 8
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

[3] C. Sulpicio Q. Aemilio—Aulium³ quidam annales habent—consulibus ad defectionem Samnitium Apulum novum bellum accessit. utroque exercitus missi. Sulpicio Samnites, Apuli Aemilio sorte evenerunt. [4] sunt qui non ipsis Apulis bellum inlatum, sed socios eius gentis populos ab Samnitium vi atque iniuriis defensos scribant; [5] ceterum fortuna Samnitium, vix a se ipsis eo tempore propulsantium [p. 144] bellum, propius ut sit vero facit non Apulis ab⁴ Samnitibus arma inlata, sed cum utraque simul gente bellum Romanis fuisse. [6] nec tamen res ulla memorabilis acta; ager Apulus Samniumque evastatum; hostes nec hic nec illic inventi.

Romae nocturnus terror ita ex somno trepidam repente civitatem excivit ut Capitolium atque arx moeniaque et portae plena armatorum fuerint; [7] et cum concursatum clamatumque ad arma omnibus locis esset, prima luce nec auctor nec causa terroris comparuit.

[8] eodem anno de Tusculanis Flavia rogatione populi fuit iudicium. M. Flavius⁵ tribunus plebis tulit ad populum ut in Tusculanos animadverteretur, quod eorum⁶ ope ac consilio Veliterni Privernatesque populo Romano bellum fecissent. [9] populus Tusculanus cum coniugibus ac liberis Romam venit. ea multitudo veste mutata et specie reorum tribus circuit, genibus se omnium advolvens; [10] plus itaque misericordia ad poenae veniam impetrandam quam causa ad crimen purgandum valuit. [11] tribus omnes praeter Polliam antiquarunt legem. polliae sententia fuit puberes verberatos necari, coniuges liberosque sub corona lege belli venire. [12] memoriam eius irae Tusculanis in poenae tam atrocis auctores mansisse ad patrum aetatem constat, nec quemquam ferme ex Pollia tribu candidatum Papiriam ferre solitum.

[p. 146]