Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
62. Masinissa postquam et infames Carthaginienses et inter se ipsos discordes sensit,1 principibus propter colloquia Aristonis senatui, senatu propter
indicium eiusdem Aristonis populo suspecto,2
[2?]
locum iniuriae esse ratus agrum maritimum eorum et
depopulatus est et quasdam urbes vectigales Carthaginiensium sibi coegit stipendium pendere.
Emporia vocant eam regionem;
[3]
ora est minoris
Syrtis et agri uberis; una civitas eius Leptis; ea
singula in dies talenta vectigal Carthaginiensibus
dedit.
[4]
hanc tum regionem et totam infestam
Masinissa et ex quadam parte dubiae possessionis,
sui regni an Carthaginiensium esset, effecerat.
[5]
et
quia simul ad purganda crimina et questum de se
Romam eos ituros comperit, quia et illa onerarent
suspicionibus et de iure vectigalium disceptarent,
legatos et ipse Romam mittit.
[6]
auditi de Tyrio
[p. 576]
advena primum Carthaginienses curam iniecere3 patribus ne cum Antiocho simul et Poenis bellandum esset.
[7]
maxime ea suspicio crimen urgebat quod quem comprensum Romam mitti placuisset nec
ipsum nec navem eius custodissent.
[8]
de agro deinde
cum regis legatis disceptari coeptum.
[9]
Carthaginienses iure finium causam tutabantur, quod intra eos
terminos esset quibus P. Scipio victor agrum,
[10?]
qui
iuris esset Carthaginiensium, finisset, et confessione
regis qui, cum Aphthirem, profugum ex regno suo,
cum parte Numidarum vagantem circa Cyrenas
persequeretur, precario ab se iter per eum ipsum
agrum tamquam haud dubie Carthaginiensium iuris
petisset.
[11]
Numidae et de terminatione Scipionis
mentiri eos arguebant et, si quis veram originem
iuris exigere vellet, quem proprium agrum Carthaginiensium in Africa esse?
[12]
advenis, quantum secto
bovis tergo amplecti loci potuerint, tantum ad urbem
communiendam precario datum; quicquid Bursam,
sedem suam, excesserint, vi atque iniuria partum
habere.
[13]
neque eum de quo agitur probare eos
posse, non modo semper, ex quo coeperint, sed ne
diu quidem possedisse. per opportunitates nunc
[p. 578]
illos, nunc reges Numidarum usurpasse ius, semperque4 penes eum possessionem fuisse qui plus armis potuisset.
[14]
cuius condicionis res fuerit, priusquam hostes Romanis Carthaginienses, socius atque amicus rex Numidarum esset, eius sinerent esse nec se
interponerent quo minus qui posset teneret.
[15]
responderi legatis utriusque partis placuit missuros se
in Africam qui inter populum Carthaginiensem et
regem in re praesenti disceptarent.
[16]
missi P. Scipio
Africanus et C. Cornelius Cethegus et M. Minucius
Rufus audita inspectaque re omnia suspensa5 neutro inclinatis sententiis reliquere.
[17]
id utrum sua sponte fecerint an quia mandatum ita fuerit non tam certum est quam videtur tempori aptum fuisse, integro certamine eos relinqui;
[18]
nam ni ita esset, unus Scipio, vel notitia rei vel auctoritate, ita de utrisque meritus,
finire nutu disceptationem potuisset.
[p. 580]
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.