Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 40
Evan T. Sage, Ph.D. and Alfred C. Schlesinger, Ph.D., Ed.

46. "non obliti sumus, censores, vos paulo ante ab universo populo Romano moribus nostris praepositos esse, et nos a vobis et admoneri et regi, non vos a nobis debere. [2] indicandum tamen est quid omnes bonos in vobis aut offendat aut certe mutatum malint.¹ [3] singulos cum intuemur, M. Aemili, M. Fulvi, neminem hodie in civitate habemus quem, si [p. 144] revocemur in suffragium, velimus vobis praelatum² esse. [4] ambo cum simul aspicimus, non possumus non³ vereri, ne male comparati sitis, nec tantum rei publicae prosit, quod omnibus nobis egregie placetis, [5] quam quod alter alteri displicetis, noceat. inimicitias per annos multos vobis ipsis graves et atroces geritis, quae periculum est ne ex hac die nobis et rei publicae quam vobis graviores fiant. [6] de quibus causis hoc timeamus, multa succurrunt, quae dicerentur,⁴ nisi forte implacabiles furores⁵ implicaverint animos vestros. [7] has ut hodie, ut in isto templo finiatis simultates, quaesumus vos universi, et quos coniunxit suffragiis suis populus Romanus, hos etiam reconciliatione gratiae coniungi a nobis sinatis; [8] uno animo uno consilio legatis⁶ senatum, equites recenseatis, agatis censum, lustrum condatis; quod in omnibus fere precationibus nuncupabitis⁷ “verbis 'ut ea res mihi [9?] collegaeque meo bene et feliciter eveniat,' id ita ut vere, ut ex animo velitis evenire, efficiatisque ut quod deos precati eritis, [10] id vos velle etiam homines credamus. T. Tatius et Romulus, in cuius urbis medio foro acie hostes concurrerant, ibi concordes regnarunt. [11] non modo simultates sed bella quoque finiuntur: ex infestis hostibus plerumque socii fideles, interdum etiam cives fiunt. [p. 146] albani diruta Alba Romam traducti sunt, Latini⁸ Sabini in civitatem accepti. [12] volgatum illud, quia verum erat, in proverbium venit, amicitias immortales, [13] mortales⁹ inimicitias debere esse.” fremitus ortus cum assensu, deinde universorum voces idem petentium confusae in unum orationem interpellarunt. [14] inde Aemilius questus cum alia, tum bis¹⁰ a M. Fulvio se certo consulatu deiectum: Fulvius contra queri se ab eo semper lacessitum et in probrum suum sponsionem factam. tamen ambo significare, si alter vellet, se in potestate tot principum civitatis futuros. [16] omnibus instantibus¹¹ qui aderant dexteras¹² fidemque dedere remittere vere ac finire odium. deinde collaudantibus cunctis deducti sunt in Capitolium. et cura¹³ super tali re principum et facilitas censorum egregie comprobata ab senatu et laudata est. [16] censoribus deinde postulantibus ut pecuniae summa sibi, qua in opera publica uterentur attribueretur,¹⁴ vectigal annuum decretum est.