I.to strike with terror, to frighten, affright (class.; in Cic. and Caes. only in the pass.): talia commemorat lacrimans, exterrita somno, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 37 ed. Vahl.); cf.: “quo aspectu exterrita clamorem sustulit,” Cic. Div. 1, 36, 79; and: “improvisa simul species exterret utrumque,” Hor. Ep. 1, 6, 11 (K. and H.; but acc. to Jacobs, externat, i. e. exsternat; “see exsterno): repentino periculo exterriti,” Caes. B. C. 1, 75, 3: “repentino hostium incursu,” id. ib. 1, 41, 4: “vehementius exterreri,” id. ib. 2, 4, 4: “praeter modum exterreri,” Cic. Off. 2, 10, 37: “legiones exterruit vultu,” Tac. A. 1, 42: “vi ac minis alares exterruit,” id. ib. 15, 11: “novitate,” Lucr. 2, 1040: “timuitque exterrita pennis Ales,” Verg. A. 5, 505.—Poet.: “(anguis) exterritus aestu,” roused up, made wild. Verg. G. 3, 434; cf.: “exterritus Aruns laetitia mixtoque metu,” id. ib. 11, 806.
ex-terrĕo , ŭi, ĭtum, 2, v. a.,