previous next
multĭtūdo , ĭnis, f. multus,
I.a great number, multitude (class.; cf.: copia, vis, magnitudo).
II. In partic.
2. Of the common people, the crowd, the multitude (cf. turba): “ex errore imperitae multitudinis,Cic. Off. 1, 19, 65: “sed multitudinem haec maxime allicit,id. Fin. 1, 7, 25: “multitudinis judicium,id. Tusc. 2, 26, 63; id. Clu. 29, 59; id. Sest. 58, 124: “credula,Just. 2, 8, 9.—
B. In gram.: numerus multitudinis, or simply multitudo, the plural number, the plural: “quod alia vocabula singularia sint solum ut cicer, alia multitudinis solum ut scalae ... multitudinis vocabula sunt, etc.,Varr. L. L. 9, § 63 Müll.: “cur mel et vinum, atque id genus cetera numerum multitudinis capiunt, lacte non capiat,Gell. 19, 8, 13.—In plur., Varr. L. L. 9, § 65 Müll.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: