I.fut. pervenibunt, Pompon. ap. Non. 508, 6; pres. subj. pervenat, Plaut. Rud. 3, 2, 12; inf. pres. pass. pervenirier, Ter. Phorm. 4, 3, 35), v. n., to come to, arrive at, reach a place.
I. Lit.: “quotumo die Sicuone huc pervenisti,” Plaut. Ps. 4, 7, 78: “Germani in fines Eburonum pervenerunt,” Caes. B. G. 4, 6: “ad portam,” Cic. Pis. 25, 61: “in summum montis,” Ov. M. 13, 909: “in portum,” Quint. 2, 17, 24.—
II. Transf., of things, to reach, become known to, come to, fall to, etc.: “si ad erum haec res pervenerit,” Plaut. Mil. 2, 4, 50: “si lupinum ad siliquas non pervenit,” does not come to pods, does not form pods, Varr. R. R. 1, 23: “duodecim secures in praedonum potestatem pervenerunt,” Cic. Imp. Pomp. 12, 32: “ut omnis hereditas ad filiam perveniret,” id. Fin. 2, 17, 55: “serrula ad Stratonem pervenit,” id. Clu. 64, 180: “annona ad denarios L in singulos modios pervenerat,” had risen to, Caes. B. C. 1, 52: “pervenit res ad istius aures,” Cic. Verr. 2, 4, 28, § 64; for which poet. with simple acc.: “verba aures non pervenientia nostras,” Ov. M. 3, 462.—Impers. pass.: “postquam est in thalami tecta Perventum,” Verg. G. 4, 375; id. A. 2, 634.—
III. Trop., to come to, arrive at; to reach, attain to any thing: sine me pervenire, quo volo (in my story), Ter. Eun. 1, 2, 44: “calamitas colonum ad fructus pervenire non patitur,” Varr. R. R. 1, 4: “in maximam invidiam,” Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45: in senatum, to get into the Senate, i. e. to become a senator, id. Fl. 18, 43: “ad primos comoedos,” to become a first-rate comedian, id. Rosc. Com. 11, 30: “si in tua scripta pervenero,” to be mentioned in your writings, id. Fam. 5, 12, 7: “ad id, quod cupiebat,” id. Off. 1, 31, 113 (dub.; “al. venire): ad magnam partem laudis,” Caes. B. C. 1, 26: “deditio, ex quā ad Jugurtham scelerum impunitas, in rem publicam damna atque dedecora pervenerint,” Sall. J. 31, 19: “in odium alicujus,” Nep. Lys. 1, 3: “in amicitiam alicujus,” id. Alc. 5, 3: “ex tot procellis civilibus ad incolumitatem,” id. Att. 10, 6: “ad desperationem,” Caes. B. C. 2, 42: “in magnum timorem. ne, etc.,” id. ib. 1, 61: “ad septuagesimum regni annum pervenit,” Cic. Div. 1, 23, 46; Nep. Phoc. 2, 1.—Pass. impers.: “pervenirier Eo quo nos volumus,” attain our object, Ter. Phorm. 4, 3, 35: “quin erat dicturus, ad quem propter diei brevitatem perventum non est,” his turn was not reached, Cic. Att. 1, 17, 9: “ad manus pervenitur,” id. Sest. 36, 77.