I. Very early, early (syn. praecox): “fructus,” Col. 11, 3, 51.—
II. Too early, untimely, premature: denuntiatio, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8: “mors,” Plin. 7, 51, 52, § 171; so, “cineres,” Juv. 11, 44: “hiems,” Tac. A. 1, 30: “honores,” id. ib. 4, 17: “canities,” id. ib. 14, 57.—In neutr. sing.: “castrari agnos, nisi quinquemestres, praematurum existimatur,” is thought too early, premature, Plin. 8, 48, 75, § 198.—Adv.: praemātūrē , too soon, untimely, prematurely (ante- and post-class.): “praemature vitā careo,” Plaut. Most. 2, 2, 69: “cum significandum est coactius quid factum, et festinatius, tum rectius praemature factum id dicitur, quam mature,” Gell. 10, 11, 8.— Comp.: “praematurius agi,” Dig. 45, 1, 118.