I.the inhabitants of the island of Sardinia, the Sardinians, Cic. Div. in Caecil. 19, 63; id. Off. 2, 14, 50; id. Balb. 18, 41; “noted for their faithlessness,” id. Scaur. 19, 42 sq.; “hence, prov.: Sardi venales, alius alio nequior,” id. Fam. 7, 24, 2; Fest. p. 322 Müll.; Varr. Sat. Men. 78; Aur. Vict. Vir. Ill. 57, 2. —Hence,
A. Sardus , a, um, adj., Sardinian: “Tigellius,” of Sardinia, Hor. S. 1, 3, 3: “mel,” id. A. P. 375 (Sardum mel pessimi saporis, Schol.): “triticum,” Plin. 18, 7, 12, § 66: “creta,” id. 35, 17, 57, § 196.—
B. Sar-dōus , a, um, adj., = Σαρδῷος, Sardinian: “regna,” Ov. F. 4, 289: “mare,” Plin. 3, 5, 10, § 75: “insula,” i. e. Sardinia, Claud. B. Gild. 508: “herba,” a poisonous plant, crowfoot, Nemes. Ecl. 4, 53; Ser. Samm. 23, 431.—
D. Sardĭnĭa , ae, f. (cf. the Gr. Σαρδόνιος, Sardinian), the island of Sardinia, Mel. 2, 7, 19; Varr. R. R. 2, 11, 11; Cic. Scaur. 22, 44; id. Q. Fr. 2, 2, 1; Liv. 23, 32 sq.; Hor. C. 1, 31, 4; Mel. 2, 7, 19; Mart. 4, 60, 6.—
E. Sardĭnĭānus , a, um, adj., Sardinian: tapetes, Varr. ap. Non. 542, 15. —
F. Sardĭnĭensis , e, adj., Sardinian: “triumphus,” upon the subjection of Sardinia, Nep. Cato, 1 fin.: “quaestura,” Spart. Sever. 2.