I.v. dep. n., to be somewhat angry (Ciceronian): “interdum soleo subirasci,” Cic. Fin. 2, 4, 12: “brevitati litterarum,” id. Fam. 11, 24, 1: “in Epirum quod me non invitas, subirascor,” id. Att. 9, 7, 7.—Hence, sŭbīrātus , a, um, P. a., somewhat angry: “tibi,” Cic. de Or. 1, 16, 72; id. Fam. 3, 9, 1: “anus subiratior,” App. M. 4, p. 154 (dub. al. iratior).
sŭb-īrascor , ātus, 3,