I.v. the foll.), v. n. tripudium; in relig. lang., to beat the ground with the feet, to leap, jump, dance, as a relig. exercise (syn.: salio, salto).
I. Lit.: “CARMEN DESCINDENTES TRIPODAVERVNT IN VERBA HAEC: ENOS LASES, etc., Inscr. Frat. Arv. Orell. 2271: sacro tripudiare gradu, Ven. Carm. 8, 4, 4: qui in honesto saltatu tripudiant,” Lact. 1, 21, 45; Liv. 23, 26, 9.—
II. Transf., in gen., to leap, spring, dance, caper: “virilem in modum,” Sen. Tranq. 17, 4; id. Q. N. 7, 32, 3: “ad symphoniam,” Petr. 36: “crebris saltibus,” Mamert. Grat. Act. ad Jul. 29: in funeribus rei publicae exsultans et tripudians, * Cic. Sest. 41, 88; Sid. Ep. 3, 3 med.