previous next
victōrĭa , ae, f. victor.
I. Prop., victory.
A. In war.
1. Absol.: cernere de victoriā, Enn. ap. Non. p. 511, 9 (Trag. Rel. v. 206 Vahl.): “insignia victoriae, non victoriam reportare,Cic. Imp. Pomp. 3, 8; cf.: “exercitus plus victoriae quam praedae deportavit,prestige, Curt. 10, 2, 11: “reverti cum victoriā,Just. 2, 5, 2: “concurritur: horae Momento cita mors venit aut victoria laeta,Hor. S. 1, 1, 8.—Plur.: illum diem omnes labores et victorias confirmaturum, Sall. J. 49, 3.—
B. In law contests, etc.
2. With gen.: “litium,Plin. 29, 3, 12, § 54.—
II. Transf.
A. Personified: Victoria, as a Roman goddess, Victory: “Neptunus, Virtus, Victoria,Plaut. Am. prol. 42; cf. Cic. N. D. 2, 23, 61; id. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 13; Inscr. Orell. 387; 1803; 1838; cf. Varr. L. L. 5, § 62 Müll.—
B. A battle-cry, shout of victory: “suo more victoriam conclamant,Caes. B. G. 5, 37.—
C. A statue of Victory; in a lusus verbb.: “nam qui Victorias aureas in usum belli conflari volebat, ita declinavit, victoriis utendum esse,Quint. 9, 2, 92.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: