I. Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res τόκος dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus; “ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,” id. p. 94: “idem pecunias his faenori dabat,” Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170: “pecuniam faenore accipere,” id. ib. 2, 3, 72, § “169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,” id. Att. 6, 3, 5: “faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,” id. ib. 4, 15, 7: “iniquissimo faenore versuram facere,” id. ib. 16, 15, 5: “Graeci solvent tolerabili faenore,” id. ib. 6, 1, 16: “pecuniam occupare grandi faenore,” id. Fl. 21, 51: “dives positis in faenore nummis,” Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421: “faenore omni solutus,” id. Epod. 2, 4.—
II. Transf.
A. Capital lent on interest (very rare): “argenti faenus creditum,” Plaut. Most. 3, 1, 101: “faenus et impendium recusare,” Cic. Att. 6, 1, 4.—
2. Meton., that lent to the soil, i. e. the seed: “quam bona fide terra creditum faenus reddit!” Plin. 2, 63, 63, § 155.—
B. Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.: “semina, quae magno faenore reddat ager,” Tib. 2, 6, 22; and: “cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,” Plin. 18, 17, 47, § 162: “saepe venit magno faenore tardus amor,” Prop. 1, 7, 26; cf.: “at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,” id. 3 (4), 1, 22.
