I.a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
I. Prop.: hanc insaniam (μανίαν), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, μελαγχολίαν illi (Graeci) vocant ... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum: “Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem ... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,” Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88: “ira furor brevis est,” Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.: “fere ira et concitatio furori sunt similia,” Quint. 7, 4, 31: “hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,” Cic. Pis. 21, 50; cf.: “furore atque amentiā impulsus,” Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42: “Catilinae,” Sall. C. 24, 2: “versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,” Cic. Cat. 4, 6, 11: “caeci furore,” Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197: “rabidus,” id. 63, 38: “caecus,” Hor. Epod. 7, 13: “nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,” Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2; “so of political excitement,” Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.: “mille puellarum, puerorum mille furores,” Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. μανία): “ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,” Cic. Div. 1, 31, 66: “negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,” id. ib. 1, 37, 88: “ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,” Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.: “fatidicos concepit mente furores,” Ov. M. 2, 640: “ad hunc impendiorum furorem,” Suet. Ner. 31.—Prov.: “furor fit laesa saepius patientia,” Pub. Syr. 178 Rib.—Poet. also in a good sense: “vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,” vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.: “nec tamen incautos laudum exhorresce furores,” Sil. 3, 146.—Poet., of things: “caeli furor aequinoctialis,” the raging storms, Cat. 46, 2.—
(β).
Furor est, it is madness or folly; with inf. (poet. and in post-Aug. prose): “quis furor est, census corpore ferre suo?” Ov. A. A. 3, 172: “furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos ... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,” Plin. 2, 1, 1, § 3: “magno furor (leonis) est in sanguine mergi,” raging desire, Stat. Th. 8, 596: “simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,” is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
II. Transf., the cause of wrath (poet.): “non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,” Prop. 1, 18, 15.—
III. Fŭror , personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.