previous next
nausĕo , āvi, ātum, 1, v. n. nausea,
I.to be sea-sick.
I. Lit., Hor. Ep. 1, 1, 93: “si sine vomitu nauseavit,Cels. 1, 3.—
B. Transf., to be squeamish or qualmish, to vomit: “quidlibet, modo ne nauseet, faciat,Cic. Phil. 2, 34, 84: “ructantem et nauseantem Antonium,id. Fam. 12, 25, 4; Juv. 6, 433.—
II. Trop.
A. To belch forth, i. e. give vent to, utter nonsense: “ista effutientem nauseare,Cic. N. D. 1, 30, 84.—
B. To cause disgust: “hoc illis dictum est, qui stultitiā nauseant,Phaedr. 4, 7, 25.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Cicero, Letters to his Friends, 12.25.4
    • Cicero, Philippics, 2.34.84
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 1.3
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.30
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: