I.v. dep., to arise, appear, spring up (class.): oboritur, nascitur, nam praepositionem ob pro ad, solitam poni, testis hic versus: tantum gaudium oboriri ex tumultu maximo, Paul. ex Fest. p. 190 Müll.: “tenebrae oboriuntur,” Plaut. Curc. 2, 3, 30: “lacrimis ita fatur obortis,” Verg. A. 11, 41; Ov. M. 2, 181: “bellum,” Liv. 21, 8: “laetitia,” Ter. Heaut. 4, 3, 2: vide, quanta lux liberalitatis et sapientiae mihi apud te dicenti oboriatur, * Cic. Lig. 3, 6: “sitis,” Suet. Ner. 34: “caligo,” id. ib. 19 al.: “verba,” App. Flor. 1, p. 29 Oud.
ŏb-ŏrĭor , ortus, 4,