vīcus ī, m
2 VIC-, a row of houses, street, quarter, ward: in urbe: vicos plateasque inaedificat, Cs.: Tusci turba inpia vici, H.—A village, hamlet: Cobiamachus, qui vicus, etc.: vicos ad quadringentos incendunt, Cs., L., H., Ta.—A country-seat; vicum vendere: Quid vici prosunt aut horrea, H.