previous next

dirimō ēmī, ēmptus, ere

dis- + emo, to take apart, part, separate, divide, cut off : dirimi (corpus) distrahive: dirimit Suebiam montium iugum, Ta.: urbs flumine dirempta, L.: a continenti urbem, Cu.: si quem dirimit plaga solis, whom the torrid zone parts (from us), V.: infestas acies, iras (i. e. iratos), to stand between , L.—Fig., to break off, interrupt, disturb, put off, delay : proelium dirimitur, Cs.: proelium nox diremit, S.: proelia voce, V.: venerunt ad dirimendum bellum, L.: certamina, O.: controversiam, to end : rem arbitrio, O.To separate, dissolve, break off : coniunctionem civium: caritas dirimi non potest, etc.: dirempta pax, L.: conubium, L.To interrupt, disturb, break up : conloquium, Cs.: ut concilia populi dirimerentur, L.: actum est nihil, nox diremit.— To destroy, frustrate, bring to naught : auspicium, L.: rem susceptam: consilium, S.

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.

An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.

hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: