rēgnum ī, n
REG-,
kingly government, royal authority, kingship, royalty
: vocamus regnum eius rei p. statum: regno regem spoliare:
regnum in civitate suā occupare, Cs.: Dum stabat regno incolumis, V.: Tulli ignobile, H.—
Dominion, sovereignty, rule, authority, supreme power
: regnumne hic tu possides?
T.: omne regnum vel imperium bellis quaeritur:
civitatis, Cs.: adoptione in regnum
pervenire, S.: nationes, quae in eorum
(i. e. Populi R.) regno sunt: regnum sine vi regere, O.: Nec regna vini sortiere talis,
the presidency of the revels
, H.—
Despotism, tyranny, personal sovereignty, arbitrary rule
: te regnum iudiciorum delectat: hoc vero regnum est, et
ferri nullo pacto potest: suspicio regni appetendi: in plebe Romanā regnum
exercere, L.: damnatus crimine
regni, O.—
A kingdom, state governed by a king
: ad finis regni sui, Cs.: (flumen) Iugurthae Bocchique regnum disiungebat, S.:
patrio regno pulsi, L.: barbara regna, H.: cerea regna refigunt (of
bees), V.—Fig.,
rule, authority, power, influence
: abuteris ad omnia atomorum regno: voluptatis: sive aliquid
regni est in carmine, O.—
A territory, estate, possession
: in tuo regno esse, i. e.
your own estate
: Post aliquot mea regna videns mirabor aristas?
fields
, V.: haec regna,
these realms
, i. e. of the dead, V.