sānctus adj. with comp. and sup.
P. of sancio,
consecrated, established as inviolable, sacred, inviolable
: campus: tribuni (plebis) sancti sunto: fides
induciarum, L.: ius: (litterae) in aerario
sanctiore conditae, i. e.
in the special treasury, reserved for extreme necessity
: hospites sanctos habent, Cs.: uxor, Ph.—
Venerable, august, divine, sacred, pure, holy
: sanctis Penatium deorum sedibus: polluerat stupro
sanctissimas religiones: sanctior dies, H.: ignes (of a sacrifice), V.: amicitiae
nomen, O.: pudicitia, L.—
Pure, good, innocent, pious, holy, just, conscientious, upright
: illo nemo in civitate sanctior: homines sanctissimi:
sanctissimus et iustissimus iudex: sanctius consilium, L.:
senatus, V.: amores,
chaste
: Virgines, H.: id,
quod mihi est et sanctius et antiquius.
