suscipiō (succip-) cēpī, ceptus, ere
subs (see sub)+capio,
to take, catch, take up, lift up, receive
: dominam ruentem, V.: cruorem pateris, V.—Of the state,
to receive, admit, take as a citizen
: in populi
R. civitatem susceptus.—(Because a father by taking up the new-born
child formally acknowledged it),
to take up, acknowledge, recognize, bring up as one's own
: simul atque editi in lucem et suscepti sumus:
puerum, T.—Of children,
to get, beget, bear, have
: quā (uxore) filiam Suscepit,
T.: ex libertini filiā liberos: si qua mihi de
te suscepta fuisset suboles, V.—Fig.,
to undertake, assume, begin, incur, enter upon
(voluntarily): aut inimicitias aut laborem: personā viri boni
susceptā: pacis patrocinium: aes alienum amicorum: prodigia, L.:
quae si suscipiamus,
undertake to prove
: sibi legationem ad civitates,
take upon himself
, Cs.: mihi auctoritatem patriam.—
To undergo, submit to, incur, bear, accept, suffer
: invidia conservandā re p. suscepta: apud populos
invidiam: poenam nullam suo dignam scelere: in se scelus, i. e.
wilfully incur guilt
: in se istius culpam crimenque.—With
ut
and subj,
to allow, admit
: suscepit vita hominum consuetudoque communis, ut,
etc.—In conversation,
to take up
(the subject),
answer
: Suscipit Anchises atque ordine singula pandit,
V.