a. emphasising a demonstrative, not in nom., which refers back to a word in (esp. subject of) a preceding sentence. “ὁ δ᾽ αὐτῷ πὰρ ποδὶ σχεδὸν φάνη: τῷ μὲν εἶπε” O. 1.75 “οὐδ᾽ ἀκράντοις ἐφάψατο ἔπεσι: τὸν μὲν ἀγάλλων θεὸς ἔδωκεν” O. 1.86 “μαντεύσατο” “δ᾽ ἐς θεὸν ἐλθών. τῷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας — εἶπε” O. 7.32 “Γλαῦκον — τρόμεον Δαναοί. τοῖσι μὲν ἐξεύχετ̓” O. 13.60 (“ὄρος”) “τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν γείτονα” P. 1.30 “πατήρ. τῷ μὲν — εἰ κατέβαν ὑγίειαν ἄγων” P. 3.72 “δεσπόταν: τὸν μὲν — Φοῖβος ἀμνάσει” P. 4.53 “ὣς φάτο: τὸν μὲν — ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός” P. 4.120 (“δοιοὶ δ᾽ ὑψιχαῖται ἀνέρες”). “τῶν μὲν κλέος” P. 4.174 “Κυράναν: ἁ μὲν οὔθ᾽ ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδούς” P. 9.18 “γαμβρὸς Ἥρας. τῷ μὲν — δαῖτα πορσύνοντες ἀστοὶ” I. 4.61 (“Αἰακὸν”) “τοῦ μὲν ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέες” I. 8.24 (“Ἀχιλεύς”) “τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ᾽ ἀοιδαὶ †ἔλιπον” I. 8.56 (“καὶ κεῖνος”) “τὸν μὲν οὐ κατελέγχει κριτοῦ γενεὰ πατραδελφεοῦ” I. 8.65 “Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ —: τῶν” (Hermann: “τὰ” cod.) “μὲν ὑπὸ στάθμᾳ νέμονται” I. 9.4 cf. fr. 140b. 16.
b. emphasising adv., esp. temporal. “νῦν μὲν αὐτῷ γέρας Ἀλκιμέδων” O. 8.65 “μελέων, τὰ παρ᾽ εὐκλέι Δίρκᾳ χρόνῳ μὲν φάνεν” O. 10.85 “σάμερον μὲν χρή” P. 4.1 “αἱ δὲ πρώτιστον μὲν ὕμνησαν Διὸς ἀρχόμεναι σεμνὰν Θέτιν” N. 5.25 “ὃς τότε μὲν βασιλεύων κεῖθι” N. 9.11 (“Διόσκουροι”) “μάλα μὲν ἀνδρῶν δικαίων περικαδόμενοι” N. 10.54 adv. phrase, ““τὸ μὲν ἐμόν, Πηλέι γέρας θεόμορον ὀπάσσαι γάμου Αἰακίδᾳ”” I. 8.38
d. where the balancing thought is,
I. suppressed. “παῖδας, ὧν εἷς μὲν Κάμιρον πρεσβύτατόν τε Ἰάλυσον ἔτεκεν Λίνδον τε” O. 7.73 “τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι” (v. also “μέν — τε”) P. 11.46 “ξανθὸς δ᾽ Αχιλεὺς τὰ μὲν μένων Φιλύρας ἐν δόμοις, παῖς ἐὼν ἄθυρε μεγάλα ἔργα” N. 3.43 “πρῶτον μὲν” fr. 30. 1.
II. not expressed in coordinated clause. “ἤδη γὰρ αὐτῷ, πατρὶ μὲν βωμῶν ἁγισθέντων, διχόμηνις — ἀντέφλεξε Μήνα” O. 3.19 “τοὺς μὲν ὦν” P. 3.47 “τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῷ φέρειν ἀλλ᾽ ἀγαθοί, τὰ καλὰ τρέψαντες ἔξω” P. 3.83
e. contrasting with what precedes, not what follows. “ἄγγελος ἔβαν πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο —. δύο μὲν Κρονίου πὰρ τεμένει, παῖ, σέ τ᾽ ἐνόσφισε καὶ Πολυτιμίδαν κλᾶρος προπετὴς ἄνθἐ Ὀλυμπιάδος” (“μὰν” coni. Wil.) N. 6.61 esp., “ἀλλὰ — μέν, ἀλλ᾽ ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν ἐθέλω Ματρί” P. 3.77 ““ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας λῦσον”” P. 4.154
f. dub. & fragg. [“ἀγαθοῖς μὲν” (Schr.: “ἀγαθοῖσιν” codd.) N. 11.17] “ἐγὼ μὲν ὑπὲρ χθονὸς ” Pae. 8.14 “ ]ἔνθεν μὲν αρ[ Πα.” 13a. 22. ]“α μὲν γὰρ εὔχομαι[ ” Pae. 16.3 “ ἔνθεν μὲν” fr. 59. 11. “πρόσθα μὲν” fr. 70. 1. “πρὶν μὲν ἕρπε Δ. 2. 1. μὲν στάσις[ Δ. 3. 3. ]φθίτο μὲν γα[ Δ.” 4e. 8. “τὰν λιπαρὰν μὲν Αἴγυπτον” fr. 82. “κείνῳ μὲν” fr. 92. “Λάκαινα μὲν” fr. 112. “δελφῖνος —, τὸν μὲν — ἐκίνησ᾽ ἐρατὸν μέλος” fr. 140b. 16. “οἱ μὲν κατωκάρα δεσμοῖσι δέδενται” fr. 161. “φθέγμα μὲν πάγκοινον ἔγνωκας” fr. 188. “πανδείματοι μὲν” fr. 189. “ἴσον μὲν” fr. 224. “ἁ μὲν πόλις Αἰακιδᾶν” fr. 242. ]“υν μὲν θεο”[ ?fr. 337. 11. “στῆναι μὲν οὐ θέμις οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς” ?fr. 358.
a. where sentences are opposed. “ἐμοὶ μὲν — τὺ δὲ” O. 1.84 “θανόντων μὲν ἐνθάδ᾽ — τὰ δ̓ ἐν τᾷδε Διὸς ἀρχᾷ” O. 2.57 “παρὰ μὲν τιμίοις — τοὶ δὲ” O. 2.65 “τὸν μὲν — λεῖπε χαμαί: δύο δὲ — ἐθρέψαντο δράκοντες” O. 6.44 “τὰ μὲν — ἐκ θεοῦ δ̓” O. 11.8 “κελαδέοντι μὲν — σὲ δ̓” P. 2.15—8. “νεότατι μὲν — βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι” P. 2.63—5. “τόδε μὲν — μέλος ὑπὲρ πολιᾶς ἁλὸς πέμπεται: τὸ Καστόρειον δ᾽ — θέλων ἄθρησον” P. 2.67 “τῷ μὲν Ἀπόλλων —: ἀπὸ δ᾽ αὐτὸν ἐγὼ” P. 4.66 “τὸν μὲν οὐ γίνωσκον: ὀπιζομένων δ᾽ ἔμπας τις εἶπεν” P. 4.86 ““ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων — φράσσατέ μοι”” P. 4.116 “μάκαρ μὲν ἀνδρῶν μέτα ἔναιεν, ἥρως δ᾽ ἔπειτα λαοσεβής” P. 5.95 “μάλιστα μὲν Κρονίδαν — θεῶν σέβεσθαι: ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον πεπρωμένον” P. 6.23 “ὁ μὲν που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ᾽ ἔπραξεν, τὸ δὲ συγγενὲς ἐμβέβακεν ἴχνεσιν πατρὸς” (contra Wil., 467.) P. 10.11—2. “οἱ μὲν πάλαι —, νῦν δ̓” I. 2.1—9. “ἀλλ᾽ ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ̓ ἀκμᾷ βαρύς” I. 4.50—1. “ἀλλ᾽ ἐμοὶ δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν. τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν” I. 8.11 ““ἀλλὰ τὰ μὲν παύσατε: βροτέων δὲ λεχέων τυχοῖσα υἱὸν εἰσιδέτω θανόντ᾽ ἐν πολέμῳ”” I. 8.35 “καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι: εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος †ἀτληκηκοτας† προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν” fr. 42. 3—5. “ἀλλὰ [ ̣βαρεῖα μὲν] ἐπέπεσε μοῖρα: τλάντων δ᾽ ἔπειτα Πα. 2. 63—4. ταῦτα θεοῖσι μὲν πιθεῖν σοφοὺς δυνατόν, βροτοῖσιν δ̓ ἀμάχανον εὑρέμεν Πα. 6. 51—3. τὸν μὲν Ὑπερβορ[έοις] ἄνεμος ζαμενὴς ἔμειξ[ — ] ὦ Μοῖσαι, τοῦ δὲ παντεχ[ — ] τίς ὁ ῥυθμὸς ἐφαίνετο; Πα. 8. 63—5. χάλκεοι μὲν τοῖχοι — χρύσεαι δ̓ ἓξ ὑπὲρ αἰετοῦ ἄειδον κηληδόνες Πα. 8. 68—70. Κρῆτα μὲν καλέοντι τρόπον, τὸ δ̓ ὄργανον Μολοσσόν” *fr. 107b. 2.* “σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ᾽ ἔτι λείπεται αἰῶνος εἴδωλον” fr. 131b. 1.
b. where sentences are joined. “ζώει μὲν ἐν Ὀλυμπίοις — Σεμέλα —. λέγοντι δ᾽ ἐν καὶ θαλάσσᾳ — βίοτον ἄφθιτον Ἰνοῖ τετάχθαι” O. 2.25 — 30. “Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ — Πυθῶνι δ̓” O. 2.48—9. “τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ᾽ Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας. ἧλθεν δ̓ ὑπὸ σπλάγχνων — Ἴαμος” O. 6.41 “κείνοισι μὲν” (“κείνοις ὁ μὲν” coni. Mingarelli) —. “αὐτὰ δὲ” O. 7.49—50. “Ἄλτιν μὲν ὅγ᾽ ἐν καθαρῷ διέκρινε, τὸ δὲ κύκλῳ πέδον ἔθηκε δόρπου λύσιν” O. 10.45—7. “εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι, καμάτων δ᾽ ἐπίλασιν παράσχοι” P. 1.46 “τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι γάρυον τοιαῦτ̓: ἀνὰ δ᾽ ἡμιόνοις — Πελίας ἵκετο” P. 4.93—4. “ὀρφανίζει μὲν —, ἔμαθε δ̓” P. 4.283—4. “τὸ μὲν — ἔχει συγγενὴς ὀφθαλμὸς” “αἰδοιότατον γέρας —. μάκαρ δὲ καὶ νῦν” P. 5.15—20. “πολλοῖσι μὲν γὰρ ἀείδεται νικαφόροις ἐν ἀέθλοις —. τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει” P. 8.25—8. “τοιαῦτα μὲν ἐφθέγξατ᾽ Ἀμφιάρηος. χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω” P. 8.55—6. “τὸ μὲν μέγιστον τόθι χαρμάτων ὤπασας, οἴκοι δὲ πρόσθεν ἁρπαλέαν δόσιν — ἐπάγαγες” P. 8.64 “ποτὶ γραμμᾷ μέν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις τέλος ἔμμεν ἄκρον, εἶπε δ̓” P. 9.118—9. “θάνεν μὲν αὐτὸς ἥρως Ἀτρείδας —. ὁ δ᾽ ἄρα γέροντα ξένον Στροφίον ἐξίκετο” (others join “μέν” with “τ̓” v. 33) P. 11.31—4. “ὁ δ᾽ ὀρθὸν μὲν ἄντεινεν κάρα, πειρᾶτο δὲ πρῶτον μάχας” N. 1.43 “ἐν Τροίᾳ μὲν Ἕκτωρ Αἴαντος ἄκουσεν. ὦ Τιμόδημε, σὲ δ᾽ ἀλκὰ παγκρατίου τλάθυμος ἀέξει” N. 2.14 “ἁ Νεμέα μὲν ἄραρεν μείς τ᾽ ἐπιχώριος —. ἅλικας δ̓ ἐλθόντας οἴκοι τ̓ ἐκράτει Νίσου τ̓ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ” N. 5.44—5. “καὶ ταῦτα μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν εὗρον. ἕπομαι δὲ καὶ αὐτός” N. 6.53—4. “χρεῖαι δὲ παντοῖαι φίλων ἀνδρῶν. τὰ μὲν ἀμφὶ πόνοις ὑπερώτατα, μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν” N. 8.42 “πεῖραν μὲν ἀγάνορα Φοινικοστόλων ἐγχέων — ἀναβάλλομαι ὡς πόρσιστα, μοῖραν δ᾽ εὔνομον αἰτέω” N. 9.28—9. “τὰν μέν — ᾤκισσεν ἁγεμόνα. σὲ δ᾽ ἐς νᾶσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμᾶτο” I. 8.19—21. “καὶ τὸ μὲν διδότω θεός. [ὁ δ̓]ἐχθρὰ νοήσαις ἤδη φθόνος οἴχεται Πα. 2. 53—4. χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι —, τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας — δρακείς, ὃς μὴ ποθῷ κυμαίνεται, — κεχάλκευται” (Hermann: “με” codd.) fr. 123. 1. “ὃς μὲν ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε, τοὶ δ᾽ αὖ πλουτέοντες” fr. 124. 8. “ἀπὸ μὲν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ᾽ — ἐπλάζοντο” fr. 166. 3.
c. where subordinate clauses are joined. “εἰ δ᾽ ἀριστεύει μὲν ὕδωρ, κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος” O. 3.42 “ἐκέλευσεν δ᾽ αὐτίκα χρυσάμπυκα μὲν Λάχεσιν χεῖρας ἀντεῖναι θεῶν δ̓ ὅρκον μέγαν μὴ παρφάμεν” O. 7.64—5. (“φόρμιγξ”) “τᾶς ἀκούει μὲν βάσις —, πείθονται δ̓” “ἀοιδοὶ σάμασιν” P. 1.2—3. “τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί. ποταμοὶ δὲ” P. 1.21—2. “τῶ σε μὴ λαθέτω, Κυράνα, — παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν, φιλεῖν δὲ Κάρρωτον” P. 5.25—6. (“πάρφασις”) “ἃ τὸ μὲν λαμπρὸν βιᾶται, τῶν δ᾽ ἀφάντων κῦδος ἀντείνει σαθρόν” N. 8.34
d. where parts of sentences are opposed or joined. “ὃς σε μὲν Νεμέᾳ πρόφατον, Ἀλκιμέδοντα δὲ πὰρ Κρόνου λόφῳ θῆκεν Ὀλυμπιονίκαν” O. 8.16 “αἴνει δὲ παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ᾽ ὕμνων νεωτέρων” O. 9.48—9. “τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι” P. 1.26 “πράσσει γὰρ ἔργῳ μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρήν” N. 1.26 “ὅσσους μὲν ἐν χέρσῳ κτανών, ὅσσους δὲ πόντῳ θῆρας ἀιδροδίκας” N. 1.62 “οἶον αἰνέων κε Μελησίαν ἔριδα στρέφοι ῥήματα πλέκων, ἀπάλαιστος ἐν λόγῳ ἕλκειν, μαλακὰ μὲν φρονέων ἐσλοῖς, τραχὺς δὲ παλιγκότοις ἔφεδρος” N. 4.95—6. “Αἰακόν, ἐμᾷ μὲν πολίαρχον εὐωνύμῳ πάτρᾳ, Ἡράκλεες, σέο δὲ προπράον᾽ ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ̓” N. 7.85 “ὥρα πότνια — τὸν μὲν ἡμέροις ἀνάγκας χερσὶ βαστάζεις, ἕτερον δὲ ἑτέραις” N. 8.3 “τρὶς μὲν —, τρὶς δὲ” N. 10.27—8. ““ἥμισυ μὲν — ἥμισυ δ̓”” N. 10.87—8. “ἀνὰ δ᾽ ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, ἔπειτα δὲ φωνὰν χαλκομίτρα Κάστορος” N. 10.90 “ἀλλ᾽ ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν” I. 2.41 “κατὰ μὲν φίλα τέκν᾽ ἔπεφνεν —, αὐτὸν δὲ τρίτον” fr. 171. “πολλοῖς μὲν ἐνάλου ὀρείου δὲ πολλοῖς ἄγρας ἀκροθινίοις” (“δὲ πολλοῖς” Duebner: “πολλάκις” codd.) ?fr. 357.
e. explicative, distributive. “ἄνθεμα δὲ χρυσοῦ φλέγει, τὰ μὲν χερσόθεν — ὕδωρ δ᾽ ἄλλα φέρβει” O. 2.72 “γλαυκοὶ δὲ δράκοντες — τρεῖς, οἱ δύο μὲν κάπετον —, εἷς δ̓” O. 8.38, cf. O. 13.58, P. 2.48 “διδύμους υἱοὺς — τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντας ἥβᾳ, τὸν δ᾽ Ἔρυτον” P. 4.179 “Κάδμου κόραι, Σεμέλα μὲν Ὀλυμπιάδων ἀγυιᾶτις, Ἰνὼ δὲ Λευκοθέα” P. 11.1 “φυᾷ δ᾽ ἕκαστος διαφέρομεν βιοτὰν” “λαχόντες, ὁ μὲν τά, τὰ δ᾽ ἄλλοι” N. 7.55 ““ἀλλ᾽ ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἵρεσιν παρδίδωμ̓: εἰ μὲν —, εἰ δὲ” N. 10.83—5. “ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ᾽ Εὐρώτᾳ πέλας, Ἰφικλέος μὲν παῖς — Τυνδαρίδας δὲ” I. 1.30
f. in enumeration
I. “μέν — δέ — δέ” — (“δέ”. .) “στάδιον μὲν ἀρίστευσεν —. ὁ δὲ πάλᾳ κυδαίνων Ἔχεμος Τεγέαν. Δόρυκλος δὲ —. ἂν ἵπποισι δὲ —. μᾶκος δὲ —. ἐν δ̓” — O. 10.64 “ἐγγὺς μὲν Φέρης —. ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν. ταχέως δ᾽ Ἄδματος ἶκεν καὶ Μέλαμπος” P. 4.125—6. “κρέσσονα μὲν ἁλικίας νόον φέρβεται γλῶσσάν τε: θάρσος δὲ” (“δὲ” Schneidewin: “τε” codd.)—. “ἀγωνίας δ̓” P. 5.109—113. “ἄγοντι δέ με πέντε μὲν Ἰσθμοῖ νῖκαι, μία δ᾽ —. δύο δ̓” P. 7.13—6. “ἡσυχία δὲ φιλεῖ μὲν συμπόσιον: νεοθαλὴς δ᾽ αὔξεται μαλθακᾷ νικαφορία σὺν ἀοιδᾷ: θαρσαλέα δὲ παρὰ κρατῆρα φωνὰ γίνεται” N. 9.48 “μακρὰ μὲν —. πολλὰ δ᾽ —. οὐδ̓ Ὑπερμήστρα —. Διομήδεα δ̓ —. γαῖα δ̓” N. 10.4 “τοὶ μὲν ὦν Θήβαισι —. ὅσσα δ᾽ —. ἀνορέαις δ̓” I. 4.7—11. “ἐν μὲν Αἰτωλῶν θυσίαισι φαενναῖς Οἰνείδαι κρατεροί, ἐν δὲ Θήβαις ἱπποσόας Ἰόλαος γέρας ἔχει, Περσεὺς δ᾽ ἐν Ἄργει Κάστορος δ̓ αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ̓ ἐπ̓ Ἐὐρώτα ῥεέθροις. ἀλλ̓ ἐν Οἰνώνᾳ” I. 5.30—4. “τὸν μὲν — ἄνδωκε δ᾽ —. ὁ δ̓” I. 6.37—41. “ἵπποι μὲν ἀθάναται Ποσειδᾶνος ἄγοντ᾽ Αἰακ[ — ] Νηρεὺς δ̓ ὁ γέρων ἕπετα[ι — ] πατὴρ δὲ Κρονίων μολ[ ” Pae. 15.2 “—5 σεμνᾷ μὲν κατάρχει —. ἐν δὲ κέχλαδεν —. ἐν δὲ Ναίδων —. ἐν δ̓ Δ. 2. 8—15. τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου —, φοινικορόδοις δ̓ ἐνὶ λειμώνεσσι” (“δ̓” supp. Bergk: “τ̓” Boeckh) “Θρ. 7. 1. τεῖρε δὲ στερεῶς ἄλλαν μὲν σκέλος, ἄλλαν δὲ πᾶχυν, τὰν δὲ — αὐχένα φέροισαν” fr. 169. 30—2. “ἀελλοπόδων μέν τιν᾽ εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι τοὺς δ̓ ἐν πολυχρύσοις θαλάμοις βιότα. τέρπεται δὲ καί τις” fr. 221.
II. in paratactic climax. “ἄριστον μὲν ὕδωρ, ὁ δὲ χρυσὸς —, εἰ δ᾽ ἄεθλα” (cf. O. 3.45) O. 1.1—3. “ἐμοὶ μὲν ὦν —, ἐπ᾽ ἄλλοισι δὲ —, τὸ δ̓ ἔσχατον” O. 1.111—3. “Πίσα μὲν Διός. Ὀλυμπιάδα δὲ —. Θήρωνα δὲ” O. 2.3 “πολλὰ μὲν —, πολλὰ δ᾽ —. ἅπαν δ̓ εὑρόντος ἔργον” O. 13.14 “ἀρέομαι πὰρ μὲν Σαλαμῖνος —, ἐν Σπάρτᾳ δ᾽ —, παρὰ δὲ τὰν εὔυδρον ἀκτὰν Ἱμέρα” P. 1.76 “πολ]λὰ μὲν τὰ πάροιθ[ — ]δαιδάλλοισ᾽ ἔπεσιν, τὰ δ̓ α[ — ] Ζεὺς οἶδ̓, ἐμὲ δὲ πρέπει Παρθ. 2. 31—3. ἀπὸ Ταυγέτοιο μὲν —. Σκύριαι δ̓ —. ὅπλα δ̓ ἀπ̓ Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ̓ ἀπὸ — Σικελίας” fr. 106. “ἁ μὲν ἀχέταν Λίνον αἴλινον ὕμνει, ἁ δ᾽ Ὑμέναιον. ἁ δ̓ Ἰάλεμον — υἱὸν Οἰάγρου <δὲ> Ὀρφέα” (“δὲ” supp. Wil.) *qr. 3. 6.—10
III.“μέν —. νῦν αὖτε — δὲ. ἐν Νεμέᾳ μὲν πρῶτον — νῦν αὖτε Ἰσθμοῦ —. εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ” I. 6.3—7.
g. “ὁ μέν — ὁ δέ” — (“ὁ δέ”). “ἀλλ᾽ ὁ μὲν Πυθῶνάδ̓ — ᾤχετ̓ ἰὼν —. ἁ δὲ — τίκτε θεόφρονα κοῦρον” O. 6.37—41. “τὸ μὲν γὰρ πατρόθεν — τὸ δ᾽ — ματρόθεν” O. 7.23 “ἐδόκησαν ἐπ᾽ ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος, τοὶ μὲν γένει φίλῳ σὺν Ἀτρέος Ἑλέναν κομίζοντες, οἱ δ̓ ἀπὸ πάμπαν εἴργοντες” O. 13.58 “ἀμφοτέροις ὁμοῖοι τοκεῦσι, τὰ ματρόθεν μὲν κάτω, τὰ δ᾽ ὕπερθε πατρός” P. 2.48 “δόξαν εὑρεῖν τὰ μὲν ἐν ἱπποσόαισιν ἄνδρεσσι μαρνάμενον, τὰ δ᾽ ἐν πεζομάχαισι” P. 2.65 “τὸν μὲν — ἁ δ̓” P. 3.8—12. “ἄλλον ἀλλοίων ἀχέων ἔξαγεν τοὺς μὲν μαλακαῖς ἐπαοιδαῖς ἀμφέπων, τοὺς δὲ προσανέα πίνοντας ἢ γυίοις περάπτων παντόθεν φάρμακα, τοὺς δὲ τομαῖς ἔστασεν ὀρθούς” P. 3.51 “τὸν μὲν — τοῦ δὲ” P. 3.97—100. “τὰ μὲν παρίκει: τῶν νῦν δὲ” P. 6.43 “Κάστορος βίαν σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες, υἱοὶ θεῶν, τὸ μὲν παρ᾽ ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δ̓ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου” P. 11.63 “ἀλλ᾽ ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν̓ ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ̓ οὔπω” P. 12.32 “τοὶ μὲν — ὁ δ̓” N. 1.41 “διείργει δὲ πᾶσα κεκριμένα δύναμις, ὡς τὸ μὲν οὐδὲν, ὁ δὲ χάλκεος ἀσφαλὲς αἰὲν ἕδος μένει οὐρανός” N. 6.3 “ἁμέραν τὰν μὲν παρὰ πατρὶ φίλῳ Δὶ νέμονται τὰν δ᾽ ὑπὸ κεύθεσι γαίας” N. 10.55 “ἀλλὰ” “βροτῶν τὸν μὲν κενεόφρονες αὖχαι ἐξ ἀγαθῶν ἔβαλον. τὸν δ᾽ αὖ — παρέσφαλεν καλῶν — θυμὸς ἄτολμος ἐών” N. 11.29 “ἁ μὲν — ἁ δ᾽ — ἁ δ̓ Θρ. 3. 6—9. καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοισι <τε̣>, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος Θρ.” 7. 6—7. irregularly coordinated, “τὰ δ᾽ ἄλλαις ἁμέραις πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δὲ γείτονι πόντῳ φάσομαι” N. 9.43, cf. P. 3.51
h. with anaphora. “πολλὰ μὲν — πολλὰ δὲ” O. 13.14 “πολλὰ μὲν — πολλὰ δὲ” (Boeckh: “μιν” codd.) P. 9.123 “ὅσσους μὲν — ὅσσους δὲ” N. 1.62 “ἀλλ᾽ ἀνὰ μὲν βρομίαν φόρμιγγ̓, ἀνὰ δ̓ αὐλὸν ἐπ̓ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἀέθλων κορυφάν” N. 9.8 “τρὶς μὲν — τρὶς δὲ” N. 10.27 “ἥμισυ μὲν — ἥμισυ δὲ” N. 10.87 “εὖ μὲν Ἀρισταγόραν δέξαι — εὖ δ᾽ ἑταίρους” N. 11.3—4. “πολλὰ μὲν — πολλὰ δὲ” N. 11.6—7. “χρὴ μὲν ὑμνῆσαι τὸν ἐσλόν, χρὴ δὲ κωμάζοντ᾽ ἀγαναῖς χαρίτεσσιν βαστάσαι” I. 3.7—8. “ἀγαπᾶται, μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων, μέτρα δὲ καὶ κατέχων” I. 6.71 “διαγινώσκομαι μὲν —, γινώσκομαι δὲ καὶ ” Pae. 4.22 “ ἐντὶ μὲν —. ἐντὶ [δὲ καὶ”] (supp. Wil.) “Θρ. 3. 1. οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν” fr. 137. 1.
i. where the “μέν” cl. has concessive force. “σοφίαι μὲν αἰπειναί: τοῦτο δὲ προσφέρων” O. 9.107 “κώμῳ μὲν ἁδυμελεῖ Δίκα παρέστακε: θεῶν δ᾽ ὄπιν ἄφθονον αἰτέω” P. 8.70 “ἦ τιν᾽ ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ̓ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει” N. 8.24 cf. “μὲν — ἀλλά” P. 4.139; P. 6.23
k. indicating comparison. “λέγεται μὰν Ἕκτορι μὲν κλέος ἀνθῆσαι Σκαμάνδρου χεύμασιν ἀγχοῦ, βαθυκρήμνοισι δ᾽ ἀμφ̓ ἀκταῖς Ἑλώρου — δέδορκεν παιδὶ τοῦθ̓ Ἁγησιδάμου φέγγος ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ” N. 9.39
l. where “μέν” and “δὲ” clauses are irregularly balanced. “Ἱέρωνος — ὃς ἀμφέπει σκᾶπτον — δρέπων μὲν κορυφὰς ἀρετᾶν ἄπο πασᾶν, ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ” O. 1.13 “οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, τόκα μὲν” “φωνὰν ἀκούειν —, εὖτ᾽ ἂν δὲ Ἡρακλέης — κτίσῃ —, τότ̓ αὖ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν” O. 6.66 “ὃς τύχᾳ μὲν δαίμονος, ἀνορέας δ᾽ οὐκ ἀμπλακὼν” O. 8.67 “πολλὰ δ᾽ ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν ἔμπαλιν μὲν τέρψιος, οἱ δὲ” O. 12.11 “οὐ ψεύσομ᾽ ἀμφὶ Κορίνθῳ, Σίσυφον μὲν πυκνότατον παλάμαις ὡς θεόν, καὶ τὰν — Μήδειαν —. τὰ δὲ καί ποτ̓ ἐν ἀλκᾷ — ἐδόκησαν ἐπ̓ ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος” O. 13.52—5. “πρύτανι κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ. εἰ δέ τις” (v. G. P., 374) P. 2.58 “διψῇ δὲ πρᾶγος ἄλλο μὲν ἄλλου, ἀεθλονικία δὲ μάλιστ᾽ ἀοιδὰν φιλεῖ” N. 3.6—7. “ὁ δ᾽ ἀποπλέων Σκύρου μὲν ἅμαρτε πλαγχθέντες δ̓ εἰς Ἐφύραν ἵκοντο” N. 7.37 “χαίρω δὲ πρόσφορον ἐν μὲν ἔργῳ κόμπον ἱείς, ἐπαοιδαῖς δ᾽ ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν” N. 8.48—9 cf. N. 9.48 “ἄνδρα δ᾽ ἐγὼ μακαρίζω μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν —. εἰ δέ τις” N. 11.11 ““λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε — τελέσαι, τὸν μὲν ἄρρηκτον φυάν, — θυμὸς δ᾽ ἑπέσθω”” I. 6.47—9. “μάτρωί θ᾽ — χάλκασπις ᾧ πότμον μὲν Ἄρης ἔμειξεν, τιμὰ δ̓ ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται” I. 7.25—6. “σὲ δ᾽ ἐγὼ παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα, τὸ δὲ μὴ Δὶ φίλτερον σιγῷμι πάμπαν” fr. 81 ad “Δ. 2. πόλιν ἀμφινέμονται, πλεῖστα μὲν δῶρ᾽ ἀθανάτοις ἀνέχοντες, ἕσπετο δ̓ αἰενάου πλούτου νέφος” fr. 119. 3.
I. “ μὲν ὦν — δέ. ἀρούραισιν, αἵτ̓ ἀμειβόμεναι τόκα μὲν ὦν βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν, τόκα δ̓ αὖτ̓ ἀναπαυσάμεναι σθένος ἔμαρψαν” N. 6.10 cf. O. 1.111
II. “ γε μὲν—δέ”, opposing two connected thoughts to what precedes; v. 4. infra. (Fortune, you guide ships and wars and councils). “αἵ γε μὲν ἀνδρῶν πόλλ᾽ ἄνω, τὰ δ̓ αὖ κάτω ψεύδη μεταμώνια τάμνοισαι κυλίνδοντ̓ ἐλπίδες. σύμβολον δ̓ οὔ πώ τις ἐπιχθονίων πιστὸν — εὗρεν θεόθεν” O. 12.5 “ὕπατον δ᾽ ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέος τεθμόν. ἁδεῖαί γε μὲν ἀμβολάδαν ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν ὀμφαὶ κώ-” “μασαν: γαίᾳ δὲ καυθείσᾳ πυρὶ καρπὸς ἐλαίας ἔμολεν” N. 10.33
n. fragg. “τὶν μὲν [πά]ρ μιν[ — ] ἐμὶν δὲ πὰ[ρ] κείνοι[ς Πα. 10. 18—9. λίγεια μὲν Μοῖσ᾽ ἀφα [ — ] μνάσει δὲ καί τινα Πα.” 14. 32—5.
I. “τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλος, φωνᾶεν Ὀλυμπίᾳ — ἄρκεσε —. ἀλλὰ νῦν” O. 9.1 “λέγοντι μὰν χθόνα μὲν κατακλύσαι μέλαιναν ὕδατος σθένος, ἀλλὰ — ἀνάπωτιν ἐξαίφνας ἄντλον ἑλεῖν” O. 9.50 “ποταμοὶ δ᾽ ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ αἴθων̓: ἀλλ̓ ἐν ὄρφναισιν” P. 1.22 “ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων, ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν” P. 1.55 ““ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι — ἀλλ᾽ ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ”” P. 4.139 “ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι — ἀλλ᾽ ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς δὴ γίνεται” P. 4.272 “πολλὰ μὲν ἀρτιεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ᾽ ἔχει —. ἀλλ̓ ὅμως καύχαμα κατάβρεχε σιγᾷ” I. 5.46—52, cf. fr. 106.
II. “ μέν — ἀλλά — δέ — δέ”, in enumeration. “παρὰ μὲν ὑψιμέδοντι Παρνασσῷ τέσσαρας ἐξ ἀέθλων νίκας ἐκόμιξαν, ἀλλὰ Κορινθίων ὑπὸ φωτῶν ἐν ἐσλοῦ Πέλοπος πτυχαῖς ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη, ἑπτὰ δ᾽ ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ̓ οἴκοι μάσσον̓ ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι” N. 2.19—24.
I. “χαίταισι μέν ζευχθέντες ἔπι στέφανοι πράσσοντί με τοῦτο — χρέος, — ἅ τε Πίσα” O. 3.6 “ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, πρῶτον μὲν — κελαδῆσαι, γνῶναί τ᾽ ἔπειτ̓” O. 6.88 “ἁδυμελεῖ θαμὰ μὲν φόρμιγγι παμφώνοισί τ᾽ ἐν ἔντεσιν αὐλῶν” O. 7.12 “βλάστε μὲν ἐξ ἁλὸς ὑγρᾶς νᾶσος, ἔχει τέ μιν ὀξειᾶν ὁ γενέθλιος ἀκτίνων πατήρ” O. 7.69 “τίμα μὲν — δίδοι τε” O. 7.88 “παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν ὅ τ᾽ ἐξελέγχων — χρόνος” O. 10.52 “αἱ δύο δ᾽ ἀμπλακίαι φερέπονοι τελέθοντι: τὸ μέν — ὅτι —, ὅτι τε” P. 2.31 “ὁ θεῖος ἀνὴρ πρίατο μὲν θανάτοιο κομιδὰν πατρός, ἐδόκησέν τε” P. 6.39 “ὀφείλει δ᾽ ἔτι — θαμὰ μὲν Ἰσθμιάδων δρέπεσθαι κάλλιστον ἄωτον ἐν Πυθίοισί τε νικᾶν Τιμονόου παῖδ̓” N. 2.9 “ἦ μὰν ἀνόμοιά γε” “δᾴοισι — ἕλκεα ῥῆξαν — τὰ μὲν ἀμφ᾽ Ἀχιλεῖ νεοκτόνῳ, ἄλλων τε μόχθων ἐν πολυφθόροις ἁμέραις” N. 8.30—1. “τὸ μὲν ἔλευσεν: ἴδον τ᾽ ἄποπτα[ Δ. 4. 39. γόνον ὑπάτων μὲν πατέρων μελπόμενοι γυναικῶν τε Καδμειᾶν” fr. 75. 11.
II. “ μέν — τε” — (“και”/“τε”.), in enumeration. “μιν αἰνέω μάλα μὲν τροφαῖς ἑτοῖμον ἵππων χαίροντά τε — καὶ πρὸς ἡσυχίαν — τετραμμένον” O. 4.14—6. “εἰ δ᾽ εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας βωμῷ τε — ταμίας — συνοικιστήρ τε —, τίνα κεν φύγοι ὕμνον” O. 6.4 “κτεῖνε μὲν — κλέψεν τε — ἔν τ̓” P. 4.249—51.
III. irregularly coordinated. “ἀλλ᾽ ἐγὼ Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ γέρας, ἁνία τ̓ ἀλλοτρίαις οὐ χερσὶ νωμάσαντ̓ ἐθέλω — ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ” I. 1.14 “αἰδοῖος μὲν ἧν ἀστοῖς ὁμιλεῖν, ἱπποτροφίας τε νομίζων ἐν Πανελλάνων νόμῳ. καὶ θεῶν δαῖτας προσέπτυκτο πάσας” I. 2.37 “ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν γλώσσᾳ τε λέγεσθαι” *parq. 2. 34.
d. uncertain exx. “ἀείδει μὲν ἄλσος ἁγνὸν τὸ τεὸν ποταμόν τε ὤανον ἐγχωρίαν τε λίμναν καὶ σεμνοὺς ὀχετούς, Ἵππαρις οἶσιν ἄρδει στρατόν, κολλᾷ τε σταδίων θαλάμων ταχέως ὑψίγυιον ἄλσος” (“κολλᾷ τε” cum “ἄρδει, Σ”; cum “ἀείδει μὲν” Hermann) O. 5.10—2. [“μὲν” — (coni. Hartung: “μιν” codd.: “ὔμμιν” de Jongh) “τε” (v. l. “δέ”) O. 11.17—9.] [“κρέσσονα μὲν —. θάρσος τε” — (codd.: “δὲ” Schneidewin), “ἀγωνίας δ̓” P. 5.109—13.] [“θάνεν μὲν — μάντιν τ̓” (“θάνεν μὲν” cum “ὁ δ᾽ ἄρα” v. 34, edd. vulg.) P. 11.31—33.] [“τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι Ὀλυμπίᾳ ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις, Πυθοῖ τε — ἤλεγξαν Ἑλλανίδα στρατιὰν ὠκύτατι” (“Ὀλυμπίᾳ τ̓” codd., edd.: “τ̓” del. Pauw: “Ὀλυμπίαθ̓” Maas) P. 11.46] [“μὲν” (codd.: “ἔμμεν” Turyn) N. 7.86] [“μὲν — τε” (v. l. “δ̓.”) “Θρ.” 7. 1—5.]
d. “μὲν — αὖτε”. (“θεός”) “ὃς ἀνέχει τότε μὲν τὰ κείνων, τότ᾽ αὖθ̓ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος” P. 2.89, cf. I. 6.3—7.
e. “μέν — ἀτάρ. οἱ μὲν κρίθεν: ἀτὰρ Ἰάσων αὐτὸς” P. 4.168 “Ἀπόλλωνι μὲν θ[εῶν] ἀτὰρ ἀνδρῶν Ἐχεκ[ρά]τει” ?fr. 333a. 4.
