a. alone; by oneself, by itself “ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνος” (sc. “Πάτροκλος”) O. 9.72 “ὅ τ᾽ ἐξελέγχων μόνος ἀλάθειαν ἐτήτυμον Χρόνος” O. 10.53 “παῖς ὅνπερ μόνον ἀθανάτα τίκτεν — Θέτις” as her only son P. 3.100 “παπτάναις ἀρίγνωτον πέδιλον δεξιτερῷ μόνον ἀμφὶ ποδί” P. 4.96 “ζεύγλᾳ πέλασσεν μοῦνος” P. 4.227 “μόνος γὰρ ἐκ Δαναῶν στρατοῦ θανόντος ὀστέα λέξαις υἱοῦ” he alone of the nation of Danaoi P. 8.52 “κίχε νιν λέοντί ποτ᾽ εὐρυφαρέτρας ὀβρίμῳ μούναν παλαίοισαν” P. 9.27 “δύο δέ τοι ζωᾶς ἄωτον μοῦνα ποιμαίνοντι τὸν ἄλπνιστον” I. 5.12 “τοῦτο γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει μόνον” fr. 121. 3. “τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν” fr. 131b. 2. ]“φρασάμαν μόνος”[ ?fr. 345a. 8. emphasised by secondary phrase, (“Πηλεὺς”) “ὃς καὶ Ἰαολκὸν εἷλε μόνος ἄνευ στρατιᾶς” (byz.: “μοῦνος” codd.) N. 3.34 “Σθενέλοιό μιν υἱὸς κέλευσεν μόνον ἄνευ συ[μμ]αχίας ἴμεν” fr. 169. 45. repeated, unique, “τέκεν γόνον ὑπερφίαλον μόνα καὶ μόνον” P. 2.43
μόνος, μοῦνος (“μόνος, -ον; -α, -αις; -ον” nom: “μοῦνος; -αν; -α” nom.)