This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Nú víkur sögunni til Haralds konungs Valdimarssonar,
er stýrði tveim hlutum Noregs á móts við Erling
konung, sem fyrr er um getit, at einn dag, sem hann
sat við drykkjuborð, gengu tólf menn í höllina ok
kvöddu konung snjöllu máli svá mælandi: "Tveir
bræðr eru hér komnir við land þitt utan allt af Morlandi
með tólf þúsundir manna vaskra til stríðs. Annarr
þeira bræðra heitir Garðarr, en annarr Tófi. Vill
nú Garðarr festa dóttur þína, Steinvöru, ok er þat
allra manna mál, at aldri fái hún vaskara mann. Gef
þú, herra konungr, skjótt svar til ræðu minnar," sagði
sá, sem fram bar erendin. Konungr svarar: "Fyrr skal
hverr maðr hér í Noregi dauðr at velli hníga en ek
gefi svá leiðu trölli ok mögnuðum berserk dóttur mína,
ok seg þú þeim bræðrum, at ek muni koma til móts
við þá strax at morgni með allan minn stríðsafla."
Sendimenn gengu nú til tjalda ok kunngerðu þeim
bræðrum sín erendislok. En Haraldr konungr lét herboð
uppskera ok bað hvern mann koma til móts við
sik, er skildi kynni at valda. Fekk konungr vel fjórar
þúsundir stríðsmanna. Helt konungr nú út af borginni
með allan þenna her móti þeim bræðrum. En er þeir
urðu slíks varir, heldu þeir þegar á móti með allan
sinn her, ok slógu nú saman fylkingarnar. Urðu þar
skjót umskipti, ok er þat fljótast af at segja, at þeir bræðr
eyddu svá fljótt liði konungs, at fátt stóð eptir lífs af
hans hermönnum. En sem konungr sér þetta, býðr
hann sínum mönnum, sem eptir eru, at snúa heim til
borgarinnar. Hafði hann þá eigi meira en þrjár þúsundir,
ok hleypti konungr undan með þetta lið í borgina,
en þeir bræðr eltu flóttann allt at borgarportum,
ok lauk svá stríðinu.