Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
“
[121]
Mihi quidem etiam Democritus vir magnus in primis, cuius fontibus Epicurus hortulos suos inrigavit, [p. 47]
nutare videtur in natura deorum. tum enim censet
imagines divinitate praeditas inesse in universitate rerum, tum principia mentis quae sunt in eodem universo
deos esse dicit, tum animantes imagines quae vel prodesse nobis solent vel nocere, tum ingentes quasdam
imagines tantasque ut universum mundum conplectantur extrinsecus. quae quidem omnia sunt patria Democriti quam Democrito digniora;
quis enim istas imagines conprehendere animo potest, quis admirari, quis
aut cultu aut religione dignas iudicare?
Epicurus vero ex animis hominum extraxit radicitus
religionem, cum dis inmortalibus et opem et gratiam
sustulit. cum enim optimam et praestantissumam naturam dei dicat esse, negat idem esse in deo gratiam:
tollit id quod maxime proprium est optimae praestantissimaeque naturae. quid enim melius aut quid praestantius bonitate et beneficentia; qua cum carere deum
vultis, neminem deo nec deum nec hominem carum, neminem ab eo amari neminem diligi vultis: ita fit ut
non modo homines a deis sed ipsi dei inter se ab aliis
alii neglegantur. Quanto Stoici melius, qui a vobis reprehenduntur: censent autem sapientes sapientibus
etiam ignotis esse amicos; nihil est enim virtute amabilius, quam qui adeptus erit ubicumque erit gentium a
nobis diligetur.
”
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.