μήποτε δὲ καὶ Κρώβυλος ὁ κωμῳδιοποιὸς αἰσχυνόμενον εἶπε τὸ τοιοῦτο ἧπαρ ὥσπερ καὶ, ἐν Ψευδυποβολιμαίῳ λέγων οὕτως:
ἀπόλωλα, πέπλων μ᾽ ὤλεσαν περιπτυχαί.
ἡπάτιον δ᾽ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς καὶ Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστρᾳ Εὔβουλὸς τ᾽ ἐν Δευκαλίωνι. δασυντέον δὲ λέγοντας τὸ ἧπαρ: καὶ γὰρ ἡ συναλοιφή ἐστιν παρ᾽ Ἀρχιλόχῳ διὰ δασέος. φησὶ γάρ:
καὶ πλεκτάνην στιφρὰν σφόδρ᾽, ἐπὶ τούτοις τέ που
αἰσχυνόμενον ἧπαρ καπρίσκου σκατοφάγου.
ἐστὶ δὲ καὶ ἰχθύς τις ἥπατος καλούμενος, ὅν φησιν ὁ αὐτὸς Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν ἢ Λὴδᾳ οὐκ ἔχειν χολήν:
χολὴν γὰρ οὐκ ἔχεις ἐφ᾽ ἥπατι.
Ἡγήσανδρος δ᾽ ἐν ὑπομνήμασιν ἐν τῇ κεφαλῇ φησι τὸν ἥπατον δύο λίθους ἔχειν τῇ μὲν αὐγῇ καὶ τῷ χρώματι παραπλησίους τοῖς ὀστρείοις, τῷ δὲ σχήματι ῥομβοειδεῖς. ”
οὐκ ᾤου σύ με
χολὴν ἔχειν, ὡς δ᾽ ἡπάτῳ μοι διελέγου;
ἐγὼ δὲ γ᾽ εἰμὶ τῶν μελαμπύγων ἔτι. : [p. 8]
