anonymi epigrammatici
μή με θοῶς, κύδιστε, παρέρχεο τύμβον, ὁδῖτα,
σοῖσιν ἀκοιμήτοις ποσσί, κελευθοπόρε:
δερκόμενος δ᾽ ἐρέεινε, τίς ἢ πόθεν; ἁρμονίαν γὰρ
γνώσεαι, ἧς γενεὴ λάμπεται ἐν Μεγάροις: [p. 182]
πάντα γάρ, ὅσσα βροτοῖσι φέρει κλέος, ἦεν ἰδέσθαι,
εὐγενίην ἐρατήν, ἤθεα, σωφροσύνην.
τοίης τύμβον ἄθρησον ἐς οὐρανίας γὰρ ἀταρποὺς
ψυχὴ παπταίνει σῶμ᾽ ἀποδυσαμένη.