antigonus
ἀργυρέη κρηνίς με, τὸν οὐκέτι μακρὰ βοῶντα
βάτραχον, οἰνηραῖς ἔσχεν ὑπὸ σταγόσιν
κεῖμαι δ᾽ ἐν Νύμφαις, κείναις φίλος, οὐδὲ Λυαίῳ
ἐχθρός, ὑπ᾽ ἀμφοτέρων λουόμενος σταγόσιν.
ὀψὲ ποτ᾽ εἰς Διόνυσον ἐκώμασα. φεῦ τίνες ὕδωρ
πίνουσιν, μανίην σώφρονα μαινόμενοι.