23.
Rusticus abstraxit nido sua pignora matriEt subito immiti perdidit illa manu.
Ecce redit volucris pullisque loquacibus escas
Ingerit, at nusquam garrula turba sonat.
5Mater agens repetit nidum, frondesque locumque
Et sobolem tristi carmine maesta vocat.
Luce bona atque alio volucris dignissima caelo,
Vive diu leto nobilitata tuo.