38. IN FALCONEM ELEGIA
Dicite, Falcones habeat cur Martia paucosCuria, quae colitis Phocidis arva Deae?
Dicite, dum tenui strepit Allia murmure, dum sol
Urget ab excelso pectus et ora polo.
5Dum semusta sonant querulis arbusta cicadis,
Dum madet, et muscis sollicitatur equus:
Dicite, sed nervis non est opus, ore canendum
Aridulo, media carmen equestre die.
Cum dabitur secura quies, meliora canemus,
10Nunc satis est celeri ducta figura manu
Finieram, vocem mox exulit una sororum,
Paucaque disparibus rettulit ista modis.
Est domus in summo saxosi vertice montis,
Ardua quo durum semita tollit iter.
15Auratus paries gemmis vestitur ubique,
Artis Apelleae nobile fulget opus.
Hic sunt qui Sophia, qui relligione vel armis
Aut aliter summum promeruere decus:
Hic retinet bello praestans et pace Robertus
20Inter Martigenas regia sceptra duces.
Ipse Severini generis nitor, ipse Latinam
Militiam, pacem, iustitiamque regit.
Hic est Carraphiam qui tollit ad aethera gentem,
Cui placidum mitis nomen oliva dedit.
25Hic est Romuleae prisco de sanguine gentis,
Qui veteres Falco laudibus aequat avos.
Vidimus hos virides lauri gestare coronas,
Et loca quenque suo prima tenere choro.
Tota cohors tribus assurgit, nec vidimus horum
30Quis prior, et cuius palma secunda foret.
Atria prima labor, tecti penetralia virtus
Servat, in extrema parte locatur honor.
Horriferum labor est et inexorabile monstrum.
Quale quod infernas excubat ante fores.
35Pectora lata tument, collum breve, brachia setis
Hispida, nervosae marmoreaeque manus.
Hic Cadmi superanda seges, mactanda Chimaera,
Atque Medusae e colla secanda ferae.
Hic vigil Hesperidum custos fallendus, Iason
40Hic domat iratos, flammea monstra, boves.
Hic fuit Hippolytus cursu laceratos equorum,
Et cito virtutis vivificatus ope.
Nam labor in varias solet imigrare figuras,
Nunc leo, nunc aper est, nunc bovis ora gerit.
45Sicut Acarnano est de flumine fama Deoque,
Qui vada Carpathiae lata tenebat aquae.
Plurima barba, micant oculi, stant cornua fronte,
Esurit, et sicco semper in ore sitis:
Sudat, et in rorem facies et pectora currunt,
50Nulla quies, nulla est desidiosa dies.
Ilia magna, femur validum, sine pondere venter,
Desinit in latos tibia longa pedes.
Bile tumet, furit, intrantes clamoribus arcet,
Vociferat torvum, multiplicatque minus.
55Ut reor, hoc prisci vates dixere Minervam,
Nam minuit vires debilitatque labor.
Qui cupiunt igitur sanctos intrare recessus
Longa prius duro praelia Marte ferunt.
Dicitur Alcides Ericem qui vicit, ab isto
60Victus in herboso procubuisse solo.
Et nisi certantem virtus miserata fuisset,
Semper erant sacrae limina clausa domus.
Ipsa fores reserans fessum totoque labantem
Corpore, porrecta traxit ab hoste manu.
65Huc veniunt homines virtutis imagine ducti,
Sed refugit verso territa turba pede.
Hic opus est animis, et firmi pectoris ausu,
Vincit quel longa non domuere more,
Degeneres animi primo in certamine cedunt.
70Nec pudet expelli, nec dare terga fugae,
Limen ad hoc Falco pugnare viriliter ausus
Obtinuit fractis regia tecta seris.
Hicque diu doctus delubra subivit honoris
Victor, et immensas inde recepit opes.
75Sicut Aristeus post victi praelia monstri
Repperit occiso dulcia mella bove.
Et quoniam pauci superant haec atria, paucos,
Falconi reperit curia sancta pares.
