6.
Non canit assidua religatus compede fossor,Laeta Perhyllaeo verba nec aere sonant.
Anxia sublimi pendentia corpora fune
Dant tremula moestos non nisi voce sonos.
5Cocta Cytheinis qui toxica sumpsit ahenis,
Haud rabido lepidum fundit ab ore melos.
Non bene conveniunt gravibus mera gaudia curis:
Oderunt tristes seria verba modi.
Haec eadem queruli funesta Symonidis ora;
10Haec eadem in Geticam Naso fugatus humum.
Foelix heu, nimium foelix nimiumque beatus,
Tempora qui, pulsa nube, serena trahit.
Ille potest spretis contentus vivere curis,
Moestaque composito reddere laeta ioco.
15Solus et ille potest victurum condere carmen
Gestaque non priscis inficianda viris.
Non ita sentires resonantem bella Maronem,
Pectora si tristi praessa dolore forent.
Scilicet illa vigent caedrinis digna tabellis,
20Quae bene pacata carmina mente fluunt.
At mea vipereo turgentia guttura felle
Mixta venenato sputa cruore vomunt.
Ista petunt duram plorantia tempora sortem
Non nisi flebilibus carmina digna sonis.
25Haec etiam invito deducta est littera tractu,
Ulla nec invisum gratia munit opus.
Hinc Phaetontaeos horrent mea scripta vapores,
Aut veteris rapidas Deucalionis aquas.
Quos tenet ipsa meos, reddat si Livia sensus,
30Nostra vel Andinam vincet avena tubam.
Si redit illa pium non aspernata poetam,
Ingenii salient flumina tanta mei.
Quam Pallas, quam Musa canat, quam Phoebus et Euan
Nescio quid praesens Livia maius habet.
35An sinis informi vatem torpere veterno?
Obsolet an propriis abdita forma bonis?
Quam male fraudata est deserto vitis in agro,
Quam male sunt ramis marcida poma suis!
Non arat incurvo proprias qui vomere glebas,
40Arvaque non ullo culta labore sinit,
Spicea cum flavet vicino messis in agro,
Desidiae queritur damna pudenda suae.
Ne duo fraudentur nativis pectora donis,
Ocior in nostros curre, puella, sinus.
45Cypria, sancta tui facias rata vota poetae,
Sive meo tantas excute corde faces.
Gloria maior erit duras fregisse cathenas,
Quam vinctum indigne discruciasse procum.
