1. ad Guidum Posthumum
Heu quantis hominum macerat ignibusMentes, Posthume, candidum
Formosae nimium pectus Ianthidis.
Urit, sive oculos movet
5Splendentes paphio sidere pulchrius,
Seu fulva gracilis coma
Incedit superi coniugio Iovis
Digna, aut pierium lyrae
Si plectro tetigit carmen eburneo.
10Tu felix ter, et amplius,
Nec certe superis inferior Deis,
Quem virgo face mutua
Torret, cuique magis dulcia nectare
Iungit molliter oscula.
15Non ipse Alcinoi muneribus potens,
Aut gazis Arabum invides,
Nec voto segetes insatiabili
Fecundae petis Africae,
Contentus teneris nunc satis ac super
20Pulchrae virginis ignibus.
Sed quantis Superum Numina fletibus
Urgebis, quoties fidem
Mutatam, simul et blanditiis dolos
Lamentaberis illitos,
25Qui nunc conspicuo sidera vertice
Tangis, heu nimis immemor
Quam Fortuna rota saepe volubili
Alternas variet vices.
Est scisso levior cortice femina, et
30Irato improbior mari,
Quam nec blanditiis, nec gemitu minis
Asperso, neque sanguine
Iratam proprio concilies tibi
Mentem flectere nesciam.
35Olim me facilis purpureae Venus
Ardebat Cynarae, et simul
Ambos compedibus iunxerat aeneis,
Aspirans Veneris puer.
Nunc versis animi conditionibus
40Haec me viso abit, ut levem
Auriti fugiunt si lepores canem,
Acri saevior Hadria.