6. Basinius, de obitu Philippi ducis Mediolani
Hectora si Priamus, Peleus si flevit Achillem,Si qua movent magnos fortia facta deos,
Dilacera crines, divum fortissime Mavors,
Maximus Hesperidum nanque Philippus obit.
5Occidit ille tua generatus stirpe Philippus,
Spes Italum pariter scilicet occubuit.
Tlepolemi fato flevit Tyrintius heros,
Huius ademptorem Iupiter ingemuit,
Nanque Menoetiades rigidam proiecerat hastam,
10Quem Lycii comites ingemuere ducis.
Sed neque magnanimum flevit Sarpedona solus
Iupiter: est illum Troia secuta virum.
Tu quoque si qua movent mortalia facta deorum
Numina, sanguineas, Mars fere, scinde comas,
15Diceris attonitum quanvis posuisse furorem
Scilicet et clypeum deseruisse gravem.
Miles, io tua spes periit. Quis crederet unquam
Morte sua Venetos indoluisse duces?
Et tamen Italiae partes quaecunque superno
20Quaeque alio resident ingemuere freto.
Moereat Alphonsus, captum quem reddit amicis
Dux Ligurum regnis: gesta canenda diu.
Nam fera velivolum qua Genua prospicit aequor,
Duxit Aragoneos victor in arma viros.
25Omnis in Oceani pelago gens clara videri
Capta vehi et tutos linquere nolle locos.
Et stupefactae ibant gelidis Nereides undis,
Flavaque Cymothoe glaucaque Cymodoce
< Dotoque Protoque P heru usaque Dynameneque >
30Aptaque ceruleis candida Doris aquis.
Ipse etiam liquidis timuit Neptunnus in undis,
Ne foret anguigeri praeda superba ducis.
Et regem infernum fixit puer Amphitrionis,
Mortua dum Pylia corpora captat humo,
35Iunonemque ferox, quanvis foret illa noverca,
Pulsavit magni filius ille Iovis.
Sic timuit, quanvis liquidis regnaret in undis,
Neptunnus tantum, corde tremente, virum.
Victor ubi in patriam reges advexerat urbem,
40O pietas musis non adeunda meis!
Reddidit incolumes fulvo donavit et auro,
Quod non fecisset forsitan ipse Ligus.
Reddidit et patrios permisit adusque penates
Alphonsum, regnis restituitque suis.
45Haec quota pars magni laudum fuit una Philippi
Famaque iam factis vilior ipsa suis.
Solus in excelso sese assimulabat Olympo,
Natura aeterno par fuit ille Iovi.
Spes Italum miseranda iacet, moriente Philippo,
50Non aliter quam si Iupiter ipse cadat.
