5. argumentum psalmi VI
Ne, quaeso, Domine, me tuus furor opprimat,Neve ira saeviat tua:
Sed qui pater mihi es, paterna filium
Severitate punias.
5Miserere, Domine, iam mei, iam tristibus
Aurem querelis admove;
Nam dira morbi vis misellum conficit:
Me vita destituit mea.
Et tu quousque differes opem tuam
10Meae salutis negligens?
Quousque vultum iratus avertes tuum?
Tuo benigno lumine
Meos dolores intuere iam, pater,
Malisque tantis eripe.
15Quid me, oro, morte rapere tam cita iuvat?
Ecquid sepulcro conditus
Tui memor ero? ecquid tuas amabili
Cantabo laudes carmine?
Si caede me, et lectum meum libidine
20Contaminavi sordida,
At lacrimarum me, meumque lectulum
Lavabo largo flumine:
Me nulla nox, me nulla lux in posterum
Non lacrimantem viderit.
25Quamquam satis, superque supplicii datum est;
Maerore iam contabui,
Fletuque fessa perdidi iam lumina,
Peccata perditus mea,
Iniuriasque meorum acerbas hostium
30Dum flere numquam desino.
Recedite procul, impii, recedite
Malas in oras; nam Deus
Suspiriis, lacrimisque motus est meis,
Dominus pias preces meas
35Benignus audivit, salutem supplici
Donavit optimus pater.
Ergo erubescant, et dolore pessimi
Rumpantur hostes, et meae
Felicitati quisquis invidet, procul
40Fugiat metu perterritus.
