Σόφων Ἀκαρνὰν καὶ Ῥόδιος Δαμόξενοςἀρτύματ᾽ ἐξήλειψαν ἐκ τῶν βιβλίων καὶ τὴν θυίαν ἠφάνισαν ἐκ τοῦ μέσου, οἷον λέγω κύμινον, ὄξος, σίλφιον, τυρόν, κορίαννον, οἷς ὁ Κρόνος ἀρτύμασιν ἐχρῆτο, πάντ᾽ ἀφεῖλον εἶναί θ᾽ ὑπέλαβον τὸν τοῖς <τοιούτοις> παντοπώλην χρώμενον. αὐτοὶ δ᾽ ἔλαιον καὶ λοπάδα καινήν, πάτερ, πῦρ τ᾽ ὀξὺ καὶ μὴ πολλάκις φυσώμενον ἐποίουν: ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ δεῖπνον εὐτρεπές. οὗτοί τε πρῶτοι δάκρυα καὶ πταρμὸν πολὺν ἀπὸ τῆς τραπέζης καὶ σίαλον ἀπήγαγον, τῶν τ᾽ ἐσθιόντων ἀνεκάθηραν τοὺς πόρους. ὁ μὲν οὖν Ῥόδιος πιών τιν᾽ ἅλμην ἀπέθανεν: παρὰ τὴν φύσιν γὰρ τὸ ποτὸν ἦν. Β. μάλ᾽ εἰκότως. Α. ὁ Σόφων δὲ πᾶσαν τὴν Ἰωνίαν ἔχει, ἐμὸς γενόμενος, ὦ πάτερ, διδάσκαλος. καὐτὸς φιλοσοφῶ καταλιπεῖν συγγράμματα σπεύδων ἐμαυτοῦ καινὰ τῆς τέχνης. Β. παπαῖ: ἐμὲ κατακόψεις, οὐχ ὃ θύειν μέλλομεν. Α. τὸν ὄρθρον ἐν ταῖς χερσὶν ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ ζητοῦντα <τὰ> κατὰ τὴν τέχνην, οὐθὲν Διοδώρου διαφέροντ᾽ Ἀσπενδίου. γεύσω δ᾽, ἐὰν βούλῃ, σὲ τῶν εὑρημένων: οὐ ταὐτὰ προσάγω πᾶσιν ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν᾽ εὐθύς ἐστί μοι πρὸς τὸν βίον: ἕτερ᾽ ἐστὶ τοῖς ἐρῶσι καὶ τοῖς φιλοσόφοις καὶ τοῖς τελώναις. μειράκιον ἐρωμένην
ἐγένονθ᾽ ἑαυτῶν συμμαθηταὶ τῆς τέχνης:
ἐδίδασκε δ᾽ αὐτοὺς Σικελιώτης Λάβδακος.
οὗτοι τὰ μὲν παλαιὰ καὶ θρυλούμενα
ἔχον πατρῴαν οὐσίαν κατεσθίει:
τούτῳ παρέθηκα σηπίας καὶ τευθίδας
καὶ τῶν πετραίων ἰχθύων τῶν ποικίλων
ἐμβαμματίοις γλαφυροῖσι κεχορηγημένα:
ὁ γὰρ τοιοῦτός ἐστιν οὐ δειπνητικός,
πρὸς τῷ φιλεῖν δὲ τὴν διάνοιάν ἐστ᾽ ἔχων.
τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκα κωλέαν, πόδας:
ἀδηφάγον τὸ ζῷον εἰς ὑπερβολήν
ἐστιν. τελώνῃ γλαῦκον, ἔγχελυν, σπάρον:
ὅταν ἐγγὺς ᾖ δ᾽ ὅδ᾽ ὕστερος, ἀρτύω φακῆν
καὶ τὸ περίδειπνον τοῦ βίου λαμπρὸν ποιῶ.
τὰ τῶν γερόντων στόματα διαφορὰν ἔχει,
νωθρότερα πολλῷ δ᾽ ἐστὶν ἢ τὰ τῶν νέων.
σίναπυ παρατίθημι τούτοις καὶ ποιῶ
χυλοὺς ἐχομένους δριμύτητος τὴν φύσιν,
ἵνα διεγείρας πνευματῶ τὸν ἀέρα.
ἰδὼν τὸ πρόσωπον γνώσομ᾽ οὗ ζητεῖ φαγεῖν
ἕκαστος ὑμῶν.