Aristophanes, Knights
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Ἀλλαντοπώλης

καὶ μὴν ὁ Παφλαγὼν οὑτοσὶ προσέρχεται,
ὠθῶν κολόκυμα καὶ ταράττων καὶ κυκῶν,
ὡς δὴ καταπιόμενός με. μορμὼ τοῦ θράσους.

Κλέων

εἰ μή σ᾽ ἀπολέσαιμ᾽, εἴ τι τῶν αὐτῶν ἐμοὶ
695ψευδῶν ἐνείη, διαπέσοιμι πανταχῇ.

Ἀλλαντοπώλης

ἥσθην ἀπειλαῖς, ἐγέλασα ψολοκομπίαις,
ἀπεπυδάρισα μόθωνα, περιεκόκκασα.

Κλέων

οὔτοι μὰ τὴν Δήμητρ᾽, ἐὰν μή σ᾽ ἐκφάγω
ἐκ τῆσδε τῆς γῆς, οὐδέποτε βιώσομαι.

Ἀλλαντοπώλης

700ἣν μὴ κ᾽φάγῃς; ἐγὼ δέ γ᾽, ἢν μή σ᾽ ἐκπίω
κἀπεκροφήσας αὐτὸς ἐπιδιαρραγῶ.

Κλέων

ἀπολῶ σε νὴ τὴν προεδρίαν τὴν ἐκ Πύλου.

Ἀλλαντοπώλης

ἰδοὺ προεδρίαν: οἷον ὅψομαί σ᾽ ἐγὼ
ἐκ τῆς προεδρίας ἔσχατον θεώμενον.

Κλέων

705ἐν τῷ ξύλῳ δήσω σε νὴ τὸν οὐρανόν.

Ἀλλαντοπώλης

ὡς ὀξύθυμος. φέρε τί σοι δῶ καταφαγεῖν;
ἐπὶ τῷ φάγοις ἥδιστ᾽ ἄν; ἐπὶ βαλλαντίῳ;

Κλέων

ἐξαρπάσομαί σου τοῖς ὄνυξι τἄντερα.

Ἀλλαντοπώλης

ἀπονυχιῶ σου τἀν πρυτανείῳ σιτία.

Κλέων

710ἕλξω σε πρὸς τὸν δῆμον, ἵνα δῷς μοι δίκην.

Ἀλλαντοπώλης

κἀγὼ δέ σ᾽ ἕλξω καὶ διαβαλῶ πλείονα.

Κλέων

ἀλλ᾽ ὦ πόνηρε σοὶ μὲν οὐδὲν πείθεται:
ἐγὼ δ᾽ ἐκείνου καταγελῶ γ᾽ ὅσον θέλω.

Ἀλλαντοπώλης

ὡς σφόδρα σὺ τὸν δῆμον σεαυτοῦ νενόμικας.

Κλέων

715ἐπίσταμαι γὰρ αὐτὸν οἷς ψωμίζεται.

Ἀλλαντοπώλης

κᾆθ᾽ ὥσπερ αἱ τίτθαι γε σιτίζεις κακῶς.
μασώμενος γὰρ τῷ μὲν ὀλίγον ἐντίθης,
αὐτὸς δ᾽ ἐκείνου τριπλάσιον κατέσπακας.

Κλέων

καὶ νὴ Δί᾽ ὑπό γε δεξιότητος τῆς ἐμῆς
720δύναμαι ποιεῖν τὸν δῆμον εὐρὺν καὶ στενόν.

Ἀλλαντοπώλης

χὠ πρωκτὸς οὑμὸς τουτογὶ σοφίζεται.

Κλέων

οὐκ ὦγάθ᾽ ἐν βουλῇ με δόξεις καθυβρίσαι.
ἴωμεν ἐς τὸν δῆμον.

Ἀλλαντοπώλης
οὐδὲν κωλύει:
ἰδοὺ βάδιζε, μηδὲν ἡμᾶς ἰσχέτω.

Κλέων

725ὦ Δῆμε δεῦρ᾽ ἔξελθε.

Ἀλλαντοπώλης
νὴ Δί᾽ ὦ πάτερ
ἔξελθε δῆτ᾽.

Κλέων
ὦ Δημίδιον ὦ φίλτατον
ἔξελθ᾽, ἵν᾽ εἰδῇς οἷα περιυβρίζομαι.