[499α]
εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;Καλλίκλης
πάνυ γε.Σωκράτης
ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;Καλλίκλης
ἀνάγκη.Σωκράτης
ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν κακόν;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον
ναί.Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;Καλλίκλης
πάνυ γε.Σωκράτης
ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;Καλλίκλης
ἀνάγκη.Σωκράτης
ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν κακόν;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον