Philostratus the Athenian, Vita Apollonii
Carl Ludwig Kayser, Ed.

---

ἐπεὶ δὲ προῄει ὁ πότος ‘προπίνω σοι,’ ὁ Ἰάρχας [p. 106] εἶπεν ‘ὦ βασιλεῦ, ἄνδρα Ἕλληνα τὸν Ἀπολλώνιον ὑποκεκλιμένον αὐτῷ δείξας καὶ τῇ χειρὶ προσημαίνων, ὅτι γενναῖός τε εἴη καὶ θεῖος.’ ὁ δὲ βασιλεὺς ‘ἤκουσα’ ἔφη ‘προσήκειν Φραώτῃ τοῦτόν τε καὶ τοὺς ἐν τῇ κώμῃ καταλύοντας.’ ‘ὀρθῶς’ ἔφη ‘καὶ ἀληθῶς ἤκουσας, ἐκεῖνος γὰρ κἀνταῦθα ξενίζει αὐτόν.’ ‘τί’ ἔφη ‘ἐπιτηδεύοντα;’ ‘τί δ᾽ ἄλλο γε’ εἶπεν ‘ἢ ἅπερ ἐκεῖνος;’ ‘οὐδὲν’ ἔφη ‘ξένον εἴρηκας ἀσπαζόμενον ἐπιτήδευσιν, ἣ μηδὲ ἐκείνῳ ξυνεχώρησε γενναίῳ γενέσθαι.’ ὁ μὲν δὴ Ἰάρχας ‘σωφρονέστερον,’ ἔφη ‘ὦ βασιλεῦ, περὶ φιλοσοφίας τε καὶ Φραώτου γίγνωσκε, τὸν μὲν γὰρ χρόνον, ὃν μειράκιον ἦσθα, ξυνεχώρει σοι ἡ νεότης τὰ τοιαῦτα, ἐπεὶ δὲ ἐς ἄνδρας ἐξαλλάττεις ἤδη, φειδώμεθα τῶν ἀνοήτων τε καὶ εὐκόλων.’ ὁ δὲ Ἀπολλώνιος ἑρμηνεύοντος τοῦ Ἰάρχα ‘σοὶ δὲ τί,’ ἔφη ‘ὦ βασιλεῦ, τὸ μὴ φιλοσοφῆσαι δέδωκεν;’ ‘ἐμοὶ δὲ ἀρετὴν πᾶσαν καὶ τὸ εἶναί με τὸν αὐτὸν τῷ Ἡλίῳ.’ ὁ δὲ ἐπιστομίζων αὐτοῦ τὸν τῦφον ‘εἰ ἐφιλοσόφεις,’ εἶπεν ‘οὐκ ἂν ταῦτα ᾤου.’ ‘σὺ δέ, ἐπειδὴ φιλοσοφεῖς, ὦ βέλτιστε,’ ἔφη ‘τί περὶ σαυτοῦ οἴει;’ ‘τό γε ἀνὴρ’ ἔφη ‘ἀγαθὸς δοκεῖν, εἰ φιλοσοφοίην.’ ἀνατείνας οὖν τὴν χεῖρα ἐς τὸν οὐρανὸν ‘νὴ τὸν Ἥλιον,’ ἔφη ‘Φραώτου μεστὸς ἥκεις.’ ὁ δὲ ἕρμαιόν γε ἐποιήσατο τὸν λόγον καὶ ὑπολαβὼν ‘οὐ μάτην ἀποδεδήμηταί μοι,’ εἶπεν ‘εἰ Φραώτου μεστὸς γέγονα: εἰ δὲ κἀκείνῳ νῦν ἐντύχοις, πάνυ φήσεις αὐτὸν ἐμοῦ μεστὸν εἶναι, καὶ γράφειν δὲ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς σὲ ἐβούλετο, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἔφασκεν ἄνδρα ἀγαθὸν εἶναί σε, παρῃτησάμην τὸν ὄχλον τῆς ἐπιστολῆς, ἐπεὶ μηδὲ ἐκείνῳ τις ὑπὲρ ἐμοῦ ἐπέστειλεν.’