T. Maccius Plautus, Stichus
F. Leo, Ed.

Panegyris

Crédo egó miserám

fuísse Penelopam,

sorór, suo ex animo,

quae tám diu vidua

5viró suo caruit;

nam nós eius ánimum

de nóstris factis nóscimus, quarúm viri hinc ápsunt,

quorúmque nos negótiis apséntum, ita ut aéquom est,

sollícitae noctes ét dies, sorór, sumus sémper.

Soror

10Nostrum ófficium

nos fácere aequomst,

neque id mágis facimus

quam nós monet píetas.

sed híc, soror, assíde dum: multá volo tecum

15loquí de re viri.

Pan.
Salvéne, amabo?

Sor.

Speró quidem et volo; sed hóc, soror, crúcior,

patrém tuom meúmque adeo, unice qui unus †

civíbus ex omnibus probús perhibetur,

eúm nunc improbi viri ófficio uti,

20virís qui tantas apséntibus nóstris

facit íniurias immérito

nosque áb eis abducére volt.

haec rés vitae me, sóror, saturant,

haec míhi dividiae et sénio sunt.

Pan.

25Ne lácruma, soror, neu túo id animo

fac quod tíbi tuos pater faceré minatur:

spes ést eum melius fácturum.

novi égo illum: ioculo istaec dicit,

neque illé sibi mereat Pérsarum

30montís, qui esse aurei pérhibentur,

ut istúc faciat quod tú metuis.

tamen sí faciat, minime irasci

decet, néque id immerito evéniet.

nam víri nostri domo ut ábierunt,

35hic tértius annus.

Sor.
Ita út memoras.

Pan.

Quom ipsi ínterea vivánt, valeant,

ubi sínt, quid agant, ecquíd agant,

neque párticipant nos, néque redeunt.

Sor.

An id dóles, soror, quia illi suom ófficium

40non cólunt, quom tu tuom fácis?

Pan.
Ita pol.

Sor.

Tace sís, cave sis audíam ego istuc

posthác ex te.

Pan.
Nam quíd iam?

Sor.

Quia pól meo animo omnis sápientis

suom offícium aequom est colere ét facere.

45quam ob rem égo te hoc, soror, tametsi és maior,

moneo, út tuom memineris ófficium:

etsi ílli improbi sint átque aliter

nobís faciant quam aequómst, tam pol

ne quíd magis simus ... omnibus obníxe opibus

50nostrum ófficium meminísse decet.

Pan.

Placet; táceo.

Sor.
At memineris fácito.

Pan.
Nolo égo, soror, me credi esse immemorem viri,

neque ille éos honores, mihi quos habuit, perdidit;

nam pol mihi grata acceptaque eiust benignitas.

55et me quidem haec condicio nunc non paenitet,

neque est cur non studeam has nuptias mutarier;

verum postremo in patris potestate est situm:

faciendum id nobis quod parentes imperant.

Sor.

Scio, atque in cogitando maerore augeor,

60nam propemodum iam ostendit suam sententiam.

Pan.

Igitur quaeramus, nobis quid facto usus sit.