A.hurl from above, ἐς οἰκήματα τὰ μέγιστα . . ἀποδκήπτει βέλεα (sc. “ὁ θεός᾿” Hdt.7.10.έ: metaph., ἀ. τὴν ὀργὴν εἴς τινα discharge one's rage upon one, D.H.6.55, cf. J.AJ13.1.5; φθορὰν εἰς τὴν πόλιν ib.6.1.1; “ἀ. τιμωρίαν” D.S.1.70.
II. intr., fall suddenly, ὀργαὶ δ᾽ ἔς σ᾽ ἀπέσκηψαν θεᾶς her wrath fell upon thee, E.Hipp.438; “μὴ οὖν εἰς ἁθρόους ἀλλ᾽ εἰς ἕνα ἀποσκήψατε” Aeschin.1.182; “ἀ. τὸ ὕδωρ εἰς τοὺς ὀφθαλμούς” Arist.Mir.846a2; “αἱ πληγαὶ τῶν ξιφῶν εἰς τὰς χεῖρας” Plu. Pomp.19; “ἡ δίκη ἀ. ἐς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐς χεῖρας” Philostr. VA1.6; ἀποσκήψαντος τοῦ ἐνυπνίου ἐς φλαῦρον come to a sorry ending, Hdt.1.120; “ποῖ ταυ-τα ἀποσκήψει;” Cic.Att.12.5.1; εἰς μέγα τι κακόν, ἐς ὄλεθρον ἀ., D.H.7.15, Alciphr.1.37.