A.shame, dishonour, “ἐς αἰσχύνην φέρει” Hdt.1.10, cf. 3.133; αἰσχύνην φέρει, ἔχει, S.Tr.66, E.Andr.244, etc.; αἰ. περιίσταταί με, συμβαίνει μοι, D.3.8, 18.85; “αἰσχύνῃ πίπτειν” S.Tr.597; “περιπίπτειν” X.HG7.3.9; “αἰσχύνην περιάπτειν τῇ πόλει” Pl.Ap.35a; “αἰ. προσβάλλειν τινί” Id.Lg.878c; “ἐν αἰ. ποιεῖν τὴν πόλιν” D.18.136; “ἡ τῶν πραγμάτων αἰ.” 1.27.
2. αἰ. γυναικῶν dishonouring of women, Isoc.4.114 (pl.), 12.259 (pl.); γράφεσθαί τινα γένους αἰσχύνης for dishonour done to his race, Pl.Lg.919e.
3. concrete, of a person, αἰ. φίλοις, πάτρᾳ, Thgn.1272, A.Pers.774; “ἄνθρωπος αἰ. τῆς πόλεως γεγονώς” Aeschin.3.241; of a decree, ib.105.
2. like αἰδώς, sense of shame, honour, “πᾶσαν αἰ. ἀφείς” S.Ph.120; “ἡ γὰρ αἰ. <πάρος> τοῦ ζῆν . . νομίζεται” E.Heracl. 200; δι᾽ αἰσχύνης ἔχειν τι to be ashamed of, Id.IT683; αἰσχύνην ἔχειν τινός for a thing, S.El.616; “αἰ. ἐπί τινι” Pl.Smp.178d; “ὑπέρ τινος” D.4.10; joined with δέος, S.Aj.1079; with ἔλεος and αἰδώς, Antipho 1.27 :—rare in pl., “πτήσσουσαν αἰσχύνῃσιν” S.Fr.659.9; ἐν αἰσχύναις ἔχω I hold it a shameful thing, E.Supp.164.